Από τα στενά της Παπαστράτος στο Πειραιά στην αριστοκρατική πλατεία Μαδρίτης στο Χίλτον ο Βασίλαινας παραμένει εμβληματικό και αξιόλογο στην υπηρεσία της ελληνικήσ κουζίνας.
Γράφει η Κωνσταντίνα Κούτσικου
Είναι μια συνηθισμένη, βροχερή Δευτέρα βράδυ, από αυτές που σκέφτεσαι: «Θα κάτσω καλύτερα σπίτι μου να ξεκουραστώ, έχω όλη την εβδομάδα μπροστά μου… άλλωστε βρέχει».
Εγώ, όμως, το είδα ως ευκαιρία να ευχαριστήσω τους γευστικούς μου κάλυκες και να απολαύσω ένα γεύμα βασιλικό σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια θαλασσινών της Αθήνας. Δεν ήξερα τι με περιμένει, μέχρι που, μπαίνοντας στο μαγαζί, με υποδέχτηκε η Νεφέλη, η οποία ανέλαβε τη φιλοξενία μου.
Ο χώρος ήταν υπέροχος: τεράστιος, ιδανικός για ένα επαγγελματικό ή προσωπικό ραντεβού. Ένα κελάρι γεμάτο κρασιά όλων των ειδών δέσποζε απέναντί μου, ενώ εγώ κάθισα στην άκρη του μαγαζιού για να απολαύσω και τη βροχερή θέα στους δρόμους.
Η μουσική ήταν ιδανική, με αγαπημένες τζαζ μελωδίες που ακουγόντουσαν στην τέλεια ένταση. Ήταν τόσο ευχάριστη η ατμόσφαιρα που μπορούσες άνετα να απολαύσεις μια όμορφη συζήτηση.
Η Νεφέλη, που εκτός από υπεύθυνη φιλοξενίας είναι και σομελιέ, μου πρότεινε ένα ποτήρι λευκό κρασί Μαλαγουζιά, το οποίο συνόδευσε με δύο ντιπάκια: ένα με κόκκινη σάλτσα και ένα με ένα εξαιρετικό λάδι. Την «βουτιά» έκανα με ζυμωτό ψωμί από παραδοσιακό φούρνο της Μάνης, καθώς και με ένα ψωμί με δεντρολίβανο που συμπλήρωνε υπέροχα τους πειρασμούς που είχα μπροστά μου.
Στη συνέχεια, δοκίμασα έναν ταραμά ιδανικά ισορροπημένο, με την ένταση του λεμονιού ακριβώς όπως μου αρέσει. Η όρεξή μου άνοιξε ακόμη περισσότερο όταν ήρθε ένα πιάτο με καλαμαράκια στη σχάρα, κομμένα σε μικρές μπουκίτσες, συνοδευόμενα από εξαιρετική φάβα. Ο συνδυασμός ήταν απολαυστικός και, με το χέρι στην καρδιά, ήταν το καλύτερο καλαμάρι που έχω φάει ποτέ. Θα το δοκιμάσεις και θα με θυμηθείς!
Παρόλο που ήμουν ήδη μαγεμένη και σχεδόν χορτάτη, η βραδιά συνεχίστηκε με ένα ποτήρι ροζέ κρασί, το οποίο συνόδευσε την έκπληξη της βραδιάς: ένα κριθαρότο με γαρίδες. Η σάλτσα, η θερμοκρασία, η γεύση… όλα ήταν απλά τέλεια!
Για επιδόρπιο, κλείσαμε με σορμπέ μανταρινιού και σοκολάτα. Τι άλλο να ζητήσεις; Ήθελα να τα φάω όλα. Ξανά και ξανά.
Δεν θα σας πω για τη νοστιμιά, την άρτια εξυπηρέτηση ή το υπέροχο περιβάλλον του μαγαζιού. Αυτά θα τα διαπιστώσετε με το που θα μπείτε και παραγγείλετε το πρώτο σας ορεκτικό. Θα μιλήσω για κάτι που πραγματικά σπανίζει στις μέρες μας: την παράδοση και την ιστορία αυτού του ονόματος, που αντικατοπτρίζονται στα πιάτα, στην απλότητα και σε όσα μου διηγήθηκε εκείνο το βράδυ ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου, ο κ. Θανάσης Βασίλαινας.
Με συγκίνησε η παράδοση που μεταφέρθηκε και κρατήθηκε από γενιά σε γενιά. Ξεκινώντας από τα στενά του Πειραιά, το όνομα «Βασίλαινας» μεταφέρθηκε στο κέντρο της Αθήνας και έφτασε μέχρι την αγαπημένη Αντίπαρο με μεγάλη επιτυχία.
Να κλείσω λέγοντας ότι οι ρίζες μας είναι η ιστορία μας και δεν μπορούμε να τις απαρνηθούμε. Μπορούμε, όμως, να τις εξελίξουμε με ευγνωμοσύνη, όπως ακριβώς έκανε ο κ. Βασίλαινας. Η απλότητα και η καλοσύνη του είναι εμφανείς σε κάθε του κίνηση.
Μπαίνοντας στο μαγαζί, είδα ένα σημείωμα του Στρατή Μυριβήλη γραμμένο για τον παππού Βασίλαινα, το οποίο αρχικά νόμιζα πως είχε γραφτεί για τον κ. Θανάση. Τόση ήταν η ομοιότητα ήθους και ταλέντου που περιγράφεται στην είσοδο του μαγαζιού.
Το εστιατόριο είναι ανοιχτό κάθε βράδυ μετά τις 6:30 μ.μ., ενώ τα Σαββατοκύριακα λειτουργεί και το μεσημέρι. Θα το βρείτε στη Βρασίδα 13, πίσω από το Χίλτον, στο κέντρο της Αθήνας.
Αξίζει να το επισκεφθείτε! Ένα τεράστιο ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την αγκαλιά. Πέρασα υπέροχα!
