Ένα νέο εγχείρημα του Ergon House, χαμηλά στην Ερμού, με ψαροφαγία, comfort κλασικά πιάτα και μια ατμόσφαιρα που θυμίζει αστικό bistro
Χαμηλά στην Ερμού, εκεί όπου ο δρόμος σταματά να χαμογελά στους τουρίστες και αρχίζει να δείχνει τα δόντια της πόλης, υπάρχει ένα κτήριο που μοιάζει να έχει ιστορίες να σου ψιθυρίσει. Γωνιακό και ανακαινισμένο, με μια διακριτική αυτοπεποίθηση που δεν χρειάζεται φωνές, στέκει η Ταβέρνα Ερμού.
Μπαίνοντας μέσα, καταλαβαίνεις αμέσως ότι το concept και η αισθητική κινούνται ανάμεσα σε ρετρό δεκαετίες ’60 και ’70. Μια παλιά αστική Αθήνα που θυμίζει κομψότητες που έχουμε δει μόνο σε φωτογραφίες.
Σκούρο ξύλο, μάρμαρο στα τραπέζια, checkerboard δάπεδο σε καφέ και λευκό. Το open pass αφήνει την κουζίνα να αναπνεύσει μέσα στο χώρο, ενώ η εσωτερική αυλή είναι ίσως το ιδανικό σημείο του μαγαζιού. Ήσυχη και απομονωμένη, μια μικρή ανακάλυψη για όσους την επιλέξουν.
Πίσω από την Ταβέρνα Ερμού βρίσκεται η ομάδα του Ergon. Οι Γιώργος και Θωμάς Δούζης έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να στήνουν χώρους όμορφους και λειτουργικούς, με συνέπεια και καθαρή ταυτότητα. Οι executive chefs Παναγιώτης Ξάνθης και Λευτέρης Αθανασόπουλος δίνουν την κεντρική γραμμή στα μενού ενώ ο head chef Σωτήρης Βαφειάδης κρατά το μαγαζί σε σταθερή τροχιά με το απαραίτητο fine tuning και μια κουζίνα που δεν ξεφεύγει από τη φιλοσοφία του ομίλου.
Στα ηχεία παίζει ελληνική instrumental μουσική. Εκείνο το τουριστικό μπουζούκι που άλλοτε κουράζει και άλλοτε ντύνει τον χώρο με απλή νοσταλγία. Το «Με αεροπλάνα και βαπόρια» ακούγεται σε version βόλτας στα στενά της Πλάκας. Ένα μικρό νοσταλγικό ασπρόμαυρο soundtrack της παλιάς Αθήνας.
Ο Σπύρος Γέρος και η Μαρινέλλα Κόλα, με επικεφαλής την Εβίτα Συρίγου στο service, ήταν ταχύτατοι και ταυτόχρονα ανθρώπινοι. Με συνέπεια και ζεστασιά, χωρίς φλυαρία και με πίστη στο νέο πόνημα.
Η λίστα κρασιών, επιμελημένη από τον Θωμά Κανδυλιάρη, δίνει προτεραιότητα στον ελληνικό αμπελώνα. Τιμά παραγωγούς και ισορροπεί σωστά λευκά, ροζέ και ερυθρά. Οι ρετσίνες δεν είναι ανέκδοτο αλλά συνειδητή επιλογή.
Οι ιδιωτικές ετικέτες Ergon δείχνουν στρατηγική και συνεργασία με σοβαρά κτήματα, κάτι που ανεβάζει συνολικά το επίπεδο του μαγαζιού.
Και μετά αρχίζει το φαγητό. Στο τραπέζι τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα.
Στην Ταβέρνα Ερμού οι κεφτέδες είναι αφράτοι και σωστοί. Με λίγο παραπάνω δυόσμο θα θύμιζαν εκείνους τους γιαγιαδίστικους που κουβαλάς σαν μνήμη. Η Αθηναϊκή, μια πολύ νόστιμη εκδοχή, θα ήθελα να είναι λίγο πιο γεμάτη σε υλικά καθώς η μαγιονέζα παίρνει περισσότερο χώρο από όσο χρειάζεται, χωρίς όμως να ακυρώνει τις υπόλοιπες γεύσεις.
Η σαρδέλα είναι ζουμερή. Ένα τίμιο πιάτο που έρχεται όπως πρέπει. Οι ουρές πεσκανδρίτσας μπουρδέτο είναι μια γρήγορη εκδρομή στην Κέρκυρα με τα μπαχαρικά σε αρμονία, χωρίς να επισκιάζουν το ψάρι.
Το γιουβέτσι με καβουρόψιχα μυρίζει θάλασσα από την πρώτη κουταλιά. Ο ζωμός έχει περάσει μέσα στο ζυμαρικό σαν να το βάφτισαν στο Αιγαίο, κάτι που είναι πάντα καλό σημάδι.
Στα γλυκά η πορτοκαλόπιτα είναι ένα εξαιρετικό κλείσιμο με σωστή υγρασία. Η creme brulee λεμονιού, μικρή σε ποσότητα και σερβιρισμένη μέσα σε άδειο λεμόνι, λειτουργεί ιδανικά μετά από ψαροφαγία. Δροσερή, με οξύτητα που καθαρίζει τον ουρανίσκο και σε στέλνει σπίτι με καθαρή γεύση.
Έχει δοθεί προσοχή στα σκεύη σερβιρίσματος και αυτό φαίνεται σε κάθε πιάτο. Το μοναδικό παράπονο αφορά τα ποτήρια του κρασιού, τα οποία ήταν πιο κοντά σε ποτήρια γενικής χρήσης ή μπύρας παρά σε εκείνα που περιμένεις από ένα μαγαζί με τόσο μελετημένη λίστα.
Η Ταβέρνα Ερμού καταφέρνει κάτι δύσκολο. Να σταθεί σε έναν δρόμο όπως η Ερμού χωρίς να γίνει καρτ ποστάλ. Να συνδυάσει την τουριστική ροή με την αστική κομψότητα και να τιμήσει τις ελληνικές γεύσεις χωρίς υπερβολές.
Κρατά μια κουζίνα καθαρή, νόστιμη και ενιαία στη λογική της. Ένα μαγαζί που δείχνει ότι η απλότητα, όταν υπάρχει όραμα, έχει δυναμικότητα.
