Στ’ Αρμένικα, στη βιομηχανική ζώνη της Καλαμάτας – στη θέση Μπουρνιάς – γίνεται το καλύτερο αντάμωμα για φαγητό!
Στην ταβέρνα του Κώστα και της Μαρίας (μιας δεινής παραδοσιακής μαγείρισσας), φτάνεις διασχίζοντας μποστάνια της περιοχής, γεμάτα λάχανα, αραβίδες και κουνουπίδια. Κάτω από τις μουριές, ο Κώστας με τη γυναίκα του Μαρία Κάργα, πρωτοδημιούργησαν έναν καφενέ το 1995 και τώρα «στέκει» μια ταβέρνα που έχει γίνει διάσημη στόμα με στόμα και όχι άδικα. Μπαίνοντας, θα δεις αναρτημένες σημαίες της Ελληνικής Επανάστασης, «Ταν ή επί τας», «Εν τούτω νίκα» του Βυζαντίου, αλλά και φωτογραφίες του Καζαντζίδη.
Φτάνοντας στην ταβέρνα του Κώστα, σε μια βιομηχανική περιοχή που δύσκολα φτάνει κανείς χωρίς λόγο, αναρωτιέσαι πώς αυτό το ταβερνάκι έχει αποκτήσει τέτοια φήμη! Είχα κάνει κράτηση μέρες πριν, καθώς τα τραπέζια γεμίζουν από φίλους του καλού φαγητού και δεν βρίσκεις καθόλου εύκολα. Φυσικά, υπάρχει λόγος!
Μπορεί στη σάλα να πρωταγωνιστεί ο Κώστας με τις ωραίες ατάκες του, που σου δίνει κατευθύνσεις για το πώς να κινηθείς στον κατάλογο, αλλά στην κουζίνα, η ψυχή του μαγαζιού είναι η γυναίκα του Κώστα – η Μαρία – που βγάζει τουλάχιστον 50 διαφορετικά πιάτα καθημερινά… κάτι που, αν το έβλεπα σε κατάλογο εστιατορίου, θα με απωθούσε και θα ήμουν αρνητικά προσκείμενη.
Στου Κώστα όμως, με διέψευσαν… Καθίσαμε στο τραπέζι μας και, ώσπου να δούμε τον κατάλογο, ο Κώστας μάς είχε φέρει ένα χειροποίητο παστουρμά μπακαλιάρου και ένα ντόπιο τσίπουρο – το Primarolia – για να μας ανοίξει την όρεξη! Το επόμενο, ένα πιάτο αναφορά στη Μεσσηνιακή κουζίνα, μαγειρεμένο με θαλπωρή, μας κέρδισε αμέσως. Σπανάκι σιγομαγειρεμένο στην κατσαρόλα με μαυρομάτικα. Το πιάτο που δεν πρέπει να χάσετε για μένα είναι ο μουσακάς, που αντί με κιμά, φτιάχνεται με ψιλοκομμένο μοσχάρι κοκκινιστό που λιώνει στο στόμα. Στα must το λεμονάτο χταπόδι, που διαφέρει από όσα έχετε δοκιμάσει ως τώρα. Με ξετρέλαναν τα ζυμαρικά από μικρή οικοτεχνία της Καλαμάτας, ζυμωμένα με σαφράν. Με μια σπιτική σάλτσα κοκκινιστού και τριμμένη ξηρή μυζήθρα, σκέτος πειρασμός. Ο μπακαλιάρος τηγανισμένος αέρινα με μια αλιάδα δυναμίτη!
Για τα φρέσκα ψάρια, ο Κώστας κατεβαίνει καθημερινά ο ίδιος να τα διαλέξει από τους προμηθευτές. Δεν κάνει εκπτώσεις στην πρώτη ύλη.
Στον κατάλογο θα βρείτε – όπως προανέφερα – αρκετά πιάτα ακόμη, που είναι μαγειρεμένα με το ίδιο μεράκι, από μια γυναίκα που μαγειρεύει όπως στο σπίτι για την οικογένειά της.
Στο τέλος ένα ωραίο γαλακτομπούρεκο σερβίρεται, που μάλιστα ο Κώστας παινεύεται ότι το φέρνει από ζαχαροπλαστείο σε απόσταση αρκετών χιλιομέτρων, αλλά εγώ θα προτιμούσα τις δίπλες (κουταλίδες) της συζύγου του, για τις οποίες είχα διαβάσει τα καλύτερα… Τις σέρβιρε παλιότερα τηγανισμένες με πρωτόλαδο και καλό μέλι!
