Ο Ανδρέας Σταυρίδης πρέπει να είναι, ή τουλάχιστον να ήταν, πολύ τολμηρός όταν αποφάσισε να ανοίξει ένα εστιατόριο (γιατί δεν το λες ταβέρνα) στη μέση του πουθενά και να το θέσει στην υπηρεσία του κρέατος, αψηφώντας τα πάντα. Αν ψάξουμε στο χάρτη, θα βρούμε μια μικρή κουκίδα ανάμεσα στις Σέρρες και στην Αλιστράτη με το φανταστικό επισκέψιμο σπήλαιο και δίπλα της το όνομα Σκόπια. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το μικρό χωριουδάκι, είναι κάπου στην μέση του πουθενά και όταν φτάσεις εκεί που είναι το μαγαζί, με το ζόρι θα έχεις δει 2-3 κατοίκους στο χωριό. Θα αντικρίσεις όμως, μπροστά από τη μικρή βεράντα (ιδανική για τους καλοκαιρινούς μήνες) καμιά δεκαριά αυτοκίνητα, που καθώς τα κοιτάς αντιλαμβάνεσαι αμέσως ότι αυτοί που βρίσκονται στον Ανδρέα και χρήμα έχουν και εμπειρία από καλό φαγητό, ακόμη κι αν συχνά δεν το καταλαβαίνουν.
Ο Ανδρέας είναι χωμένος στο κρέας από μικρή ηλικία. Το έχει μάθει και στον τόπο του και στη Γερμανία, αλλά και ταξιδεύοντας και συλλέγοντας εμπειρίες από διάφορες γωνιές του κόσμου. Το αποτέλεσμα; Απλά εξαιρετικό. Μπορεί να ακούγεται εξωπραγματικό αλλά το εστιατόριο του είναι αυτό που συχνά λέμε «a place to be» γιατί συνδυάζει την εξαιρετική ποιότητα κρέατος με την εμπειρία του, ως ειδήμων που είναι. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο Ανδρέας είναι ένα κρεατοφαγείο με μια μεγάλη ποικιλία προτάσεων σε εξαιρετική πρώτη ύλη με βάση το κρέας, και με μία ακόμη πιο εξαιρετική σούβλα (συνήθως μια φορά την εβδομάδα, το Σάββατο). Αν είστε τυχεροί θα απολαύσετε πραγματικό αρνί στη σούβλα.
Όσοι έχουν δοκιμάσει τα κρέατα του θα σας πουν ότι είναι ένας εξαιρετικός ψήστης. Σας συμβουλεύουμε να μην κάνετε καμιά παρέμβαση στη δουλειά του και κυρίως να αποδεχτείτε το ψήσιμο που επιλέγει για κάθε είδος κοπής. Ακόμα όμως και αν έχετε κάπως χορτάσει, αξίζει τον κόπο να υπάρχει στο τραπέζι σας λίγο συκώτι, το οποίο είναι εξαιρετικά τρυφερό και με άψογο ψήσιμο, αλλά και ένα – δύο από τα απίστευτα σουτζουκάκια του. Σε ό,τι αφορά τα περιφερειακά, τα τυριά είναι τοπικά και από παραδοσιακά τυροκομεία που κρατούν ζωντανή την παράδοση που συνοδεύει το όνομα τους και τα χορταρικά (αυτό φαντάζομαι το αντιλαμβάνεστε) είναι από μποστάνι. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τα κρασιά, τα οποία, κατ’ επιλογή του Ανδρέα, τιμούν τους παραγωγούς της περιοχής. Χωρίς υπερβολή «Ο Ανδρέας» είναι μία γευστική στάση που δεν περιμένεις να βρεις σε ένα χωριό 90 κατοίκων και που κάθε άλλο, παρά εύκολα, συναντάς στις αστικές περιοχές.
