Σε μια χώρα που το καλοκαίρι πλέον διαρκεί σχεδόν 10 μήνες, το ροζέ κρασί αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή. Ακολουθούν λίγα λόγια για τη διαδικασία παραγωγής του και 3 ετικέτες που ξεχωρίζουμε.
Το ροζέ κρασί τα τελευταία χρόνια είναι πάρα πολύ δημοφιλές και κυρίως στους νέους. Ιδιαίτερα δε στην Ελλάδα, οι υψηλές θερμοκρασίες πάνω από τον μισό χρόνο, καθιστούν την κατανάλωση ροζέ κρασιών, με τα ανθικά ή φραουλένια αρώματά τους, ιδιαίτερα απολαυστική. Ταιριάζουν δε εξαιρετικά με τη μεσογειακή κουζίνα, η οποία είναι πλούσια σε λαδερά φαγητά. Με δεδομένο το αυξημένο ενδιαφέρον γύρω από τη συγκεκριμένη κατηγορία κρασιών, αξίζει να δούμε τον τρόπο παραγωγής τους, ξεκινώντας από μερικά βασικά στοιχεία για τα σταφύλια (που θα μας δώσουν να καταλάβουμε περισσότερα για το πώς φτιάχνονται), αλλά και να σας παρουσιάσουμε συνοπτικά 3 ποιοτικά ροζέ κρασιά.
Πώς παράγεται το ροζέ κρασί
Αρχικά, η σάρκα όλων των σταφυλιών είναι πάντα λευκή, όπως κατ’ επέκταση και ο χυμός τους. Όλες οι χρωστικές ουσίες βρίσκονται στη φλούδα τους, με την ποσότητά τους να διαφέρει από ποικιλία σε ποικιλία. Συνεπώς, για να μπορέσει ένα κρασί να πάρει ροζέ ή κόκκινο χρώμα, πρέπει μετά την πίεση των σταφυλιών, ο μούστος να παραμείνει με τις φλούδες. Συνυπολογίζοντας όλα τα παραπάνω, ανάλογα με τον χρόνο που θα μείνει ο χυμός μαζί με τα στέμφυλα και ανάλογα με την ποικιλία, θα πάρουμε και διαφορετικό χρώμα στο κρασί.
Έτσι, για παράδειγμα αν ο χυμός από Αγιωργίτικο παραμείνει με τις φλούδες μερικές ώρες, τότε θα πάρουμε ένα ροζέ κρασί, ενώ για να γίνει κόκκινο, θα πρέπει η διαδικασία να διαρκέσει μερικές ημέρες. Αντίθετα, αν αφήσουμε το Μοσχοφίλερο με τις φλούδες για κάποιες ώρες, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να αποκτήσει το κρασί ελάχιστες ροζέ ανταύγειες, αλλά θα είναι ακόμα λευκό. Για να γίνει ροζέ χρειάζεται να μείνει μερικές ημέρες.
Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι για να πάρουμε ένα ροζέ κρασί είναι οι εξής δύο. Στον πρώτο, ξεκινάει η εκχύλιση του μούστου με τα στέμφυλα κανονικά και όταν το κρασί πάρει το χρώμα που θέλει ο οινοποιός, απομακρύνονται τα στέμφυλα από τον μούστο και συνεχίζεται κανονικά η υπόλοιπη διαδικασία. Ο δεύτερος τρόπος είναι η αφαίμαξη. Ο οινοποιός δηλ. θέλει να φτιάξει ένα κόκκινο κρασί, αλλά καθώς χρειάζεται να πάρει περισσότερα στοιχεία από τις φλούδες (αρωματικά και χρωματικά), μετά από μερικές ημέρες θα τραβήξει μια ποσότητα από τον μούστο (που έχει πάρει πλέον ένα ροζέ χρώμα), ώστε τελικά να παραμείνει η ίδια ποσότητα στέμφυλων, αλλά σε μικρότερη ποσότητα από μούστο.
Στη θεωρία, υπάρχει μόνο μια περίπτωση ώστε ένα ροζέ κρασί να παραχθεί από λευκά και κόκκινα σταφύλια. Να υπάρξει συνοινοποίηση. Πιο συγκεκριμένα, ο οινοποιός να βάλει στη δεξαμενή μαζί με τον μούστο από τα κόκκινα σταφύλια, μούστο από λευκά σταφύλια. Τέλος, να αναφέρουμε ότι για όλα τα παραπάνω στάδια, ο περιέκτης μέσα στον οποίο γίνονται οι παραπάνω διαδικασίες, μπορεί να είναι μια ανοξείδωτη δεξαμενή (το πλέον συνηθισμένο), ξύλινο βαρέλι, τσιμεντένιες ή ακόμα και πήλινες δεξαμενές.
3 Ροζέ κρασιά για την Άνοιξη
Weingut Villa Wolf – Villa Wolf Ροζέ
Το εν λόγω ροζέ κρασί, μας έρχεται από την περιοχή του Pfalz στο δυτικό άκρο της Γερμανίας. Το οινοποιείο Weingut Villa Wolf, έχει ιστορία πάνω από 100 χρόνια στην οινοποίηση, σε μια περιοχή όπου οι πρώτες καταγραφές οινοποίησης ξεκινούν από τα μέσα του 18ου αιώνα. Το κρασί προέρχεται από την ποικιλία Pinot Noir (ή Spätburgunder όπως είναι γνωστότερη στη Γερμανία).
Πρόκειται για ένα ευχάριστα δροσιστικό κρασί, ανοικτού ροζ χρώματος, με φρουτένια αρώματα μούρων και ανθικά αρώματα τριαντάφυλλου. Στο στόμα η οξύτητα είναι τραγανή. Χαμηλό σε αλκοόλ (μόλις 11,5%), αξίζει να το απολαύσετε ένα ζεστό απογευματάκι μόνο του ως απεριτίφ ή να το συνοδεύσετε με μια ελαφριά τάρτα με κολοκύθι και ανθότυρο.
Γαία Οινοποιητική – Gaia 14-18h
Επιστρέφουμε στην Ελλάδα και στην περιοχή της Νεμέας. Το Gaia 14-18h, είναι ένα ροζέ κρασί από την ερυθρή ποικιλία της περιοχής, το Αγιωργίτικο. Τα σταφύλια προέρχονται από την περιοχή του Ασπροκάμπου, από την πλέον ορεινή ζώνη της Νεμέας. Κατά την εκχύλιση, τα στέμφυλα παραμένουν με τον μούστο για 14 έως 18 ώρες, για να παραχθεί ένα κρασί με ένα χρώμα έντονα τριανταφυλλί.
Η μύτη γεμάτη φρούτα, με το κεράσι και το φραγκοστάφυλο να είναι τα πιο έντονα, ενώ το μέτριο σε όγκο και οξύτητα στόμα, μας δείχνει ότι το κρασί μπορεί να σταθεί εξαιρετικά απέναντι σε μια μακαρονάδα με ελαφριά κόκκινη σάλτσα ή σε μια πίτσα μαρινάρα.
Αμπελώνες Θυμιόπουλου – Rose de Xinomavro
Μεταφερόμαστε βορειότερα, στην οινοποιητική ζώνη της Νάουσας και στους Αμπελώνες Θυμιόπουλου. Ο παραγωγός μας δίνει ένα ροζέ κρασί αξιώσεων, ιδιαίτερα πολύπλοκο. Η ποικιλία είναι το Ξινόμαυρο και η εκχύλιση με τα στέμφυλα διαρκεί περίπου 10 ώρες, ενώ στο τέλος το κρασί περνάει και από βαρέλι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πάρουμε ένα κρασί με έντονα αρώματα μαρμελάδας φράουλας και τομάτας.
Στο στόμα με μέτριο όγκο, έχουμε τραγανή οξύτητα και ελάχιστες τανίνες. Τολμήστε να πιείτε το Rose de Xinomavro συνοδεία κρέατος, όπως για παράδειγμα μπάμιες με κοτόπουλο. Αν μάλιστα θέλετε να δοκιμάσετε και κάτι διαφορετικό, ο ίδιος παραγωγός κυκλοφορεί την ίδια ετικέτα και από παλαιότερες χρονιές (ενδεικτικά φέτος κυκλοφορεί το 2013), για να δοκιμάσετε πώς μπορεί το κρασί να εξελιχθεί σε βάθος χρόνου, έχοντας παραμείνει για 4 χρόνια σε δρύινα βαρέλια.
