Σκεφτόμαστε καλοκαιρινές διακοπές. Οι δυνατότητες και οι προτάσεις μπορεί να είναι πολλές, ακόμα περισσότεροι όμως είναι εκείνοι οι οποίοι θέλουν να συνδυάσουν το μοδάτο, το λαμπερό και το προβεβλημένο με τις λίγες ή περισσότερες μέρες ξεκούρασης που έχουν. Αυτό φυσικά περιλαμβάνει και τον χώρο της γεύσης.
Μεταξύ μας, οι περισσότεροι από αυτούς που θεωρώ σαν βασικό στοιχείο των διακοπών τους και το καλό φαγητό, όταν αναφέρονται σε ένα προορισμό, το μυαλό τους πάει κατευθείαν σε ένα διάσημο εστιατόριο. Η Κέρκυρα επί παραδείγματι είναι συνώνυμη με το Ετρούσκο και τον Μποτρίνι. Η Σαντορίνη πάλι, φέρνει στο μυαλό πολλών τις Κατοικίες και τη Σελήνη. Οσο για τη Μύκονο, η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό πολλών, όταν την αναφέρουν, είναι το Matsuhisa και το Zuma. Δεν θα διαφωνήσω ότι τα σημεία τα οποία προανέφερα υπηρετούν πέραν κάθε αμφισβήτησης την ποιοτική κουζίνα. Αυτό όμως το οποίο ξεχνάμε συχνά είναι ότι ποιοτική κουζίνα δεν κατοικεί μόνο σε χώρους ακριβούς, που απαιτούν από ένα ζευγάρι 200€ και βάλε για ένα δείπνο. Όλα αυτά τα κοσμικά νησιά και όχι μόνο, εκτός από τα λαμπερά και προβεβλημένα εστιατόρια, έχουν να προτείνουν και πολύ πιο απλούς χώρους με εξίσου ποιοτική κουζίνα, η οποία έχει και ένα πρόσθετο πλεονέκτημα. Είναι κατανοητή στον μέσο πελάτη, είναι νόστιμη και είναι και προσιτή οικονομικά. Προφανώς, οι χώροι αυτοί έχουν μια πιο απλή κουζίνα, η οποία δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με περίεργα στησίματα πιάτων και με υλικά τα οποία πολλές φορές ο πελάτης δεν ξέρει καν να τα προφέρει και ταυτόχρονα δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει ο σεφ. Ιδού λοιπόν:
Μύκονος: Μαθιός (Τούρλος)
Θυμάμαι μία συζήτηση πριν από μερικά χρόνια κατά τη διάρκεια της οποίας, αναφερόμενος στον Μαθιό, τον οποίο, αν θυμάμαι καλά, είχα πρωτοδοκιμάσει στο τέλος της δεκαετίας του 1970, υποστήριζα ότι, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία 10 χρόνια δεν είχα δοκιμάσει ούτε μία φορά το φαγητό του, αυτό κατά πάσα πιθανότητα ποιοτικά και γευστικά μάλλον θα έπρεπε να παραμένει το ίδιο καλό. Στο τέλος της συζήτησης και για να αποδείξω το αληθές του λόγου μου, ένα μεσημέρι πήγα και έφαγα. Μαζί μου είχα αναλυτικά στοιχεία μίας προηγούμενης δοκιμής, η οποία είχε γίνει 20 χρόνια πριν. Δοκίμασα ακριβώς τα ίδια πιάτα, τα αξιολόγησα και στη συνέχεια άνοιξα τα τεφτέρια μου για να δω τι βαθμό είχα βάλει πριν από 20 χρόνια. Ακριβώς τον ίδιο με απόκλιση 2/10 της μονάδας έγραφε το παλιό τεφτέρι.
Ας αφήσουμε όμως την ιστορία, η οποία απλά επιβεβαιώνει την ποιοτική μακροημέρευση μιας μυκονιάτικης ταβέρνας, η οποία εξακολουθεί να αντέχει στο πέρασμα του χρόνου, ανθίσταται, αποσπά κολακευτικά σχόλια από τους περισσότερους επισκέπτες και επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά ότι γευστική ποιότητα μπορεί κάλλιστα να υπάρχει και σε απλά πιάτα, που αντλούν την ύπαρξή τους από την παράδοση. Φτιαγμένα με τα ίδια υλικά και τον ίδιο τρόπο, όπως τα έφτιαχναν κάποτε οι γονείς μας. Επομένως, εάν φέτος το καλοκαίρι βρεθείτε στη Μύκονο, αφιερώστε στο Μαθιό ένα μεσημέρι και απολαύστε νόστιμο φαγητό στη βεράντα του, σε απόσταση αναπνοής από το νέο λιμάνι. Μετά, μπορείτε να πάτε και σε ένα μισελενάτο, όπως λένε οι έχοντες την παιδεία του 21ου αιώνα.
Διευθ: Τούρλος- Νέο λιμάνι, Μύκονος
Τηλ: 2289022344
Σαντορίνη: Ψαράκι (Βλυχάδα)
Παρά το γεγονός ότι το Ψαράκι δεν βρίσκεται σε ένα από τα κοσμικά σημεία της Σαντορίνης ούτε και σε μια πολύσυχναστη παραλία, κάθε άλλο παρά άγνωστο σαν όνομα είναι. Αυτό σε ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στον chef pâtron Θανάση Σφουγγάρη, ο οποίος μαζί με την Αγγελική Συνετού, αποφάσισαν να ανοίξουν ένα δικό τους μαγαζί πριν από το οποίο όμως, ο Θανάσης ήταν ήδη γνωστός με 10 χρόνια προϋπηρεσία στο καπετανόσπιτο εστιατόριο 1800 στην Οία.
Έχοντας κλείσει ήδη 15 χρόνια λειτουργίας το Ψαράκι εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο γνωστά σημεία καλού φαγητού του νησιού εκτός ξενοδοχείου. Σε στρατηγική θέση, υπερυψωμένο πάνω από το λιμανάκι της Βλυχάδας, εκτός από καλό φαγητό προτείνει και εξαιρετική θέα στην παραλία και στη θάλασσα και, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το ήσυχο περιβάλλον, που παραπέμπει σε διακοπές μακριά από τον πολύ θόρυβο και την πολυκοσμία, θα έλεγα αβίαστα ότι είναι ένα place to be για τη Σαντορίνη. Σε αυτό συνηγορεί και η γευστική πρόταση, η οποία περιλαμβάνει εξαιρετικό ψάρι, λαχανικά κλπ από τη γύρω περιοχή και μια καλά δομημένη wine list που πατάει γερά στα κρασιά του νησιού. Σε ό,τι με αφορά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κάθε φορά που θα πάω Σαντορίνη θα αφιερώσω ένα μεσημεριανό φαγητό στο Ψαράκι κι άλλο ένα στην Ρόζα για την οποία θα σας μιλήσω μία άλλη φορά.
Διευθ: Ψαράκι, Βλυχαδα- Σαντορίνη
Τηλ: 2286082783
Κέρκυρα: Η Κληματαριά του Μπέλλου
Όταν μου πρωτοανέφεραν πριν μερικά χρόνια το όνομα του Μπέλλου και, προφανώς, πήγα στις Μπενίτσες για να δω τι ήταν αυτή η ταβέρνα, για την οποία όλοι έλεγαν ότι δεν πρέπει να φύγεις χωρίς να πας, πλησιάζοντας μάλλον απογοητεύτηκα. Σε μια πολυσύχναστη πλατεία με πολύ κίνηση, η Κληματαριά ήταν ένα μικρό ταβερνάκι με 7-8 τραπέζια μπροστά από το μαγαζί, που, χωρίς να κάνει κακή εντύπωση, δεν σου γεμίζε και το μάτι. Η συνέχεια όμως δικαίωσε όλους αυτούς που μας έλεγαν να πάμε και αυτό οφείλεται καταρχάς σε ένα πιάτο, το οποίο είναι η σπεσιαλιτέ της Κληματαριάς και ίσως η πιο νόστιμη εκδοχή του παραδοσιακού κερκυραϊκού Bianco που δοκίμασα στο νησί.
Εκτός από την μαγειρική μαστοριά της κουζίνας, η χρήση του χριστόψαρου, το οποίο, λόγω του κολλαγόνου που έχει, βοηθάει το δέσιμο της σάλτσας, δίνει ένα αποτέλεσμα το οποίο σε κάνει να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Το μενού γενικά έχει ένα ισχυρό πρόσημο στο ψάρι, για το οποίο άλλωστε οι Μπενίτσες φημίζονται. Αλλά και τα δεύτερα πιάτα που πρότεινει η κουζίνα με λαχανικά, πατάτες και λοιπά είναι εξίσου καλά. Το μικρό μειονέκτημα που υπάρχει είναι τα λίγα τραπέζια, που απαιτούν μερικές φορές να κλείσεις έγκαιρα τραπέζι και κάποιες άλλες να περιμένεις λιγάκι μέχρι να αδειάσει το τραπέζι που έχουν κρατήσει για σένα. Κατά τα άλλα, αν περνάτε τις διακοπές σας μέσα στην Κέρκυρα ή λίγο πιο πάνω, Κοντόκαλι μεριά κλπ., η απόσταση έχει τα χιλιόμετρά της, το φαγητό όμως αξίζει.
Διευθ: Κληματαριά του Μπέλλου, Μπενίτσες- Κέρκυρα
Τηλ: 697435900
Κλείνοντας αυτή τη μικρή παρουσίαση, θα τονίσουμε το εξής: Αξιόλογα σημεία φαγητού χωρίς φανφάρες και εντυπωσιασμούς υπάρχουν σε όλα τα νησιά ακόμα και στα πιο κοσμικά, όπως είδαμε. Ταυτόχρονα υπάρχουν και οι απατηλές υποσχέσεις και επιτήδειοι, που βάζουν το χέρι στην τσέπη του πελάτη και παίρνουν ό,τι βρουν. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι το καλό φαγητό δεν βρίσκεται μόνο εκεί που τα πάντα είναι λαμπερά. Υπάρχουν και μικρά εστιατόρια, ταβερνάκια, τα οποία αξίζει τον κόπο να ψάξει κάποιος και να δοκιμάσει. Μερικές φορές είναι καλύτερα από τα μεγάλα ονόματα.
