Γεμάτη ανθρωπιά και συναίσθημα, η εκπληκτική παράσταση Μια άλλη Θήβα, αφού κέρδισε το κοινό της Αθήνας ξεκινάει καλοκαιρινή περιοδεία.
Μια συγκλονιστική παράσταση, που μετά το πέρας της, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα φύγετε με μια πλειάδα συναισθημάτων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο Μια άλλη Θήβα δε θα πάρετε λεπτό τα μάτια από τη σκηνή. Συγκλονιστικές ερμηνείες που θα σας κάνουν να απορροφηθείτε καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, να κυριευθείτε από αγωνία για την εξέλιξη της πλοκής και να ταυτιστείτε με τους χαρακτήρες όσο του παρακολουθείτε να παλεύουν με τους δαίμονες τους. Η κάθαρση ήταν τόσο δυνατή, που θα άφηνε ακόμα και τους πιο μεγάλους θεατρολόγους ικανοποιημένους.
Ο Γαλλο-Ουρουγουανός συγγραφέας Σέρχιο Μπλάνκο, εμπνευσμένος μεταξύ άλλων από τον Οιδίποδα του Σοφοκλή και το Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι, συνέθεσε ένα αριστουργηματικό έργο, που μέσα από μια απλή, αλλά τόσο ανθρώπινη ιστορία, έχει αγγίζει τις καρδιές των θεατών. Η πλοκή στο Μια άλλη Θήβα έχει ως εξής: ένας συγγραφέας επισκέπτεται έναν νεαρό πατροκτόνο, τον Μαρτίν, προκειμένου να εμπνευστεί για ένα θεατρικό που ετοιμάζει σχετικά με την πατροκτονία. Παράλληλα, συναντιέται με τον Φρεδερίκο, έναν νεαρό ηθοποιό, που καλείται να ερμηνεύσει τον βασισμένο στον Μαρτίν ρόλο του πατροκτόνου. Δύο παράλληλα μονοπάτια τέμνονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Αυτά τα δύο μονοπάτια περιγράφουν και τα δύο δίπολα του έργου: την αντίθεση/ομοιότητα ανάμεσα στον Μαρτίν και τον συγγραφέα που τον επισκέπτεται στη φυλακή, αλλά και αυτό ανάμεσα στον Μαρτίν και τον Φρεδερίκο. Ο συγγραφέας είναι, ένας εσωστρεφής, αντικοινωνικός και καταπιεσμένος άνθρωπος. Κάθε του κίνηση είναι διστακτική, μηχανική, αργή, σαν να μην ξέρει πως να συμπεριφερθεί απέναντι σε άλλους. Φαίνεται εμφανώς δυστυχισμένος, χαμένος στη μοναξιά, στην αναζήτηση απαντήσεων προς την ευτυχία μέσω της σκέψης, της ανάγνωσης βιβλίων και της συγγραφής. Ψάχνει τη ζωή και τη βρίσκει στον Μαρτίν.
Ο Μαρτίν όμως είναι ακριβώς το αντίθετο. Ένας απλός, λαϊκός, αγράμματος άνθρωπος, που δυσκολεύεται ακόμα και να μιλήσει. Είναι ωστόσο γεμάτος ζωή και πάθος. Αυθόρμητος και παρορμητικός, δε διστάζει να πει ό,τι σκέφτεται, να κυνηγήσει ό,τι επιθυμεί, να κάνει ό,τι νιώθει. Άλλωστε, έχει καταλήξει στη φυλακή για τη δολοφονία του πατέρα του, που τον κακοποιούσε επανειλημμένα σωματικά και ψυχολογικά. Όσο για την ανατριχιαστική περιγραφή της δολοφονίας, αφήνει το θεατή άφωνο. Όχι μόνο επειδή παρουσιάζει τόσο γλαφυρά τη βιαιότητα που όλοι κρύβουμε μέσα μας, αλλά επειδή, ακριβώς όπως και ο συγγραφέας- πρωταγωνιστής, έτσι και το κοινό της παράστασης Μια άλλη Θήβα, δε βλέπει τον Μαρτίν σαν στυγνό δολοφόνο, αλλά σαν έναν άνθρωπο που πληγώθηκε ξανά και ξανά και τρελάθηκε.
Αυτό, που η παράσταση δείχνει ξεκάθαρα είναι ότι αν και ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να κάνει κάτι τόσο αποτρόπαιο, κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί σε τι απονενοημένο σημείο είμαστε ικανοί να φτάσουμε, αν είχαμε βιώσει την απερίγραπτη κακοποίηση που βίωσε ο Μαρτίν. Ποιος μας εγγυάται ότι η καθημερινή, βίαιη ποδοπάτηση της καρδιάς μας, στο τέλος δε θα την πέτρωνε και δε θα κάναμε το οτιδήποτε; Το Μια άλλη Θήβα, μας κάνει να δούμε μια κατηγορία δολοφόνων, αυτούς που έχουν ζήσει μια ζωή γεμάτη με πολύ πολύ πόνο, με πιο ανθρώπινη ματιά. Να δούμε με περισσότερα ελαφρυντικά μια αποτρόπαιη (που πρέπει να τιμωρηθεί φυσικά) απερίσκεπτη στιγμή.
Αυτό ακριβώς εντυπωσιάζει και τον πρωταγωνιστή συγγραφέα. Μπορεί η πράξη του Μαρτίν να είναι κτηνώδης, αλλά είναι η ενέργεια, ενός ανθρώπου, που πήρε τη ζωή του στα χέρια του και αποφάσισε πως δεν θα πονέσει παραπάνω. Και αυτό ακριβώς είναι που δεν κάνει ο πρωταγωνιστής. Χαμένος στα βιβλία και τις σκέψεις του, δεν αντιμετωπίζει τη δυστυχία του και προσπαθεί να βρει τη ζωή στη φαντασία, στα έργα που δημιουργεί. Με έναν μαγικό τρόπο, ο θεατής στο Μια άλλη Θήβα ταυτίζεται παραπάνω, νιώθει παραπάνω ανθρώπινο τον πατροκτόνο, που απλώς παίζει μπάσκετ και προσπαθήσει να ζήσει με το βάρος της ζωής και της συνείδησης του, από τον συγγραφέα που συνεχώς τρέχει μακριά από τη ζωή.
Στο Μια άλλη Θήβα όμως, υπάρχει και ένα δεύτερο δίπολο. Αυτό του Μαρτίν και του Φρεδερίκου, και δεν είναι τυχαίο οι χαρακτήρες ερμηνεύονται από τον ίδιο ηθοποιό. Η ικανότητα του Δημήτρη Καπουράνη να μεταμορφώνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου από τον βαρύμαγκα ψευδο-Μαρτίν, στο καλοσυνάτο, πρόσχαρο Φρεδερίκο, σε αφήνει άφωνο. Δύο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, εναλλάσσονταν απ’ τη μια στιγμή στην άλλη. Ο συμβολισμός είναι ξεκάθαρος.
Όλοι κρύβουμε δύο εαυτούς: τον πραγματικό και τον φανταστικό, τον ρόλο που υποδυόμαστε για τον εαυτό μας και τους άλλους, τη μάσκα που προσπαθούμε μάταια να γίνουμε, γιατί τάχα έτσι θα βρούμε την ευτυχία. Πόσο πολύ απέχουν οι δύο εαυτοί και πόσο γρήγορα και εύκολα πηγαίνουμε απ’ τον έναν στον άλλον είναι ταυτόχρονα τρομακτικό, τραγικό, αλλά και αστείο, κωμικό. Μαρτίν, σημαίνει πόλεμος, Φρεδερίκο ειρήνη. Πίσω από κάθε μάσκα, που τάχα σημαίνει ειρήνη και ευτυχία, κρύβεται ένας εσωτερικός πόλεμος, μια σπασμένη καρδιά και μια απελπισμένη αγωνία.
Ένα τόσο δυνατό έργο δε θα μπορούσε να αποδοθεί στην πληρότητά του στο θέατρο χωρίς τις τόσο δυνατές και ανθρώπινες ερμηνείες του Καπουράνη και του Θάνου Λέκκα, αλλά και την εξαιρετική σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Τα μόνα σκηνικά: η μπασκέτα στη φυλακή του Μαρτίν και τα κάγκελα γύρω της. Το Μια άλλη Θήβα, διατρέχεται από τόσους άλλους συμβολισμούς που δε θα σας μεταφέρω, μόνο και μόνο για να τους ανακαλύψετε μόνοι σας!
Μια άλλη Θήβα
Ημερομηνίες παραστάσεων:
22/07: Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη, Αθήνα (Βύρωνας)
24/07: Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς, Χαλάνδρι
25/07: Δημοτικό θέατρο Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής», Ηλιούπολη
11/08: Κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης, Ηράκλειο, Κρήτη
12/08: Θέατρο “Ερωφίλη”, Ρέθυμνο, Κρήτη
13/08: Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, Χανιά, Κρήτη
