Στον Φραγκομαχαλά ή πιο γνωστό στους Θεσσαλονικείς ως «Φράγκων», μια συνοικία- ζωντανή ιστορία- της Θεσσαλονίκης και σε ένα υπέροχο νεοκλασικό κτίριο, που χρονολογείται από το 1917, επέλεξε ο σεφ Δήμος Καλαϊτσίδης το 2014 να στεγάσει «Τα Τρία Γουρουνάκια». Στο ισόγειο και στον εξωτερικό του χώρο λειτουργεί καθημερινά το εστιατόριο, ενώ στον 1ο όροφο στεγάζεται το εργαστήριο του σεφ, όπου παρασκευάζονται σε καθημερινή βάση όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται στην κουζίνα.
Ο χώρος στο εσωτερικό είναι ένα άνετο ζεστό σαλόνι ντυμένο με ξύλο και άνετα καθίσματα. Στο εξωτερικό υπάρχουν ξύλινα τραπέζια με μεταλλικά άνετα καθίσματα, που έχουν επιλεγεί προσεχτικά, ώστε να βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τη γοητευτική πρόσοψη του κτιρίου, χωρίς να διαταράσσουν την αισθητική της πανέμορφης αυτής συνοικίας και τον προσφάτως ανακατασκευασμένο πεζόδρομο.
«Τα Τρία Γουρουνάκια» φιλοξενούν καθημερινά ντόπιους αλλά και τουρίστες από το εξωτερικό, καθώς η περιοχή αποτελεί πόλο έλξης για τους τελευταίους, που έρχονται να περιηγηθούν στα στενά της και να θαυμάσουν το ιδιαίτερό της κτιριακό ανάγλυφο. Το καλωσόρισμα και το σέρβις είναι κάτι παραπάνω από φιλόξενα, κάνοντας τον επισκέπτη να αισθανθεί φιλοξενούμενος, κάτι που είναι και η επιδίωξη άλλωστε του καταστήματος: να γνωρίσει ο κόσμος την ελληνική κουζίνα και την ελληνική φιλοξενία. Ο σεφ Δήμος Καλαϊτσίδης παρουσιάζει παραδοσιακές συνταγές της ελληνικής κουζίνας, χρησιμοποιώντας μοντέρνες τεχνικές, προσπαθώντας να μην αλλοιώνει την παράδοση. Στον επισκέπτη δίνεται η δυνατότητα να επιλέξει πιάτα, τόσο από το a la carte, όσο και το από το degustation μενού, το οποίο συνοδεύεται από κρασί μόνο από ελληνικές ποικιλίες, γεγονός που το καθιστά από μόνο του ιδιαίτερα ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικο.
Επιλέξαμε το degustation μενού καθώς, ως οινόφιλο, με εξίταρε ο συνδυασμός ενός μενού με αυστηρά ελληνικές ποικιλίες κρασιού. Τους συνδυασμούς έχει επιμεληθεί ο sommelier Νίκος Βόγιας, ο οποίος βρίσκεται από την αρχή ως το τέλος μαζί σου διακριτικά, για να σου εξηγεί τα συστατικά του κάθε πιάτου αλλά και τη λογική της «παντρειάς» με το κάθε κρασί. Για όποιον θέλει να συνδυάσει το γεύμα του με κρασιά από διεθνή αμπελώνα, ο Νίκος Βόγιας έχει δημιουργήσει και μια μικρή, αλλά πλήρως αντιπροσωπευτική, λίστα με επιλογές από τις κυριότερες οινοπαραγωγικές ζώνες του κόσμου, τα οποία σερβίρονται όλα σε ποτήρι. Άξιο αναφοράς πως τα κρασιά σερβίρονται το καθένα στο ανάλογης σειράς ποτήρι Riedel.
Ξεχωρίσαμε αρχικά τον ντολμά, ο οποίος σερβίρεται ανοιχτός πάνω σε έναν υπέροχο δροσερό τανωμένο σορβά, που έρχεται σε ωραία αντίθεση με το πληθωρικό γιαλαντζί, και το τηγανητό αμπελόφυλλο, ένα πιάτο, το οποίο μου θύμισε τόσο πολύ την συνταγή της γιαγιάς μου για τα ντολμαδάκια που έτρωγα μικρός και τα νοσταλγώ. Συνοδεύτηκε από τον λευκό «Διάλογο» του Κτήματος Δύο Ύψη, ένα blend Ασύρτικου και Κυδωνίτσας. 
Ιδιαίτερα νόστιμο, στη συνέχεια, το ραβιόλι, το οποίο μπορεί να αποτελεί παραφωνία στην ελληνικότητα του μενού, ωστόσο, είναι η έμπνευση του Δήμου Καλαϊτσίδη να παρουσιάσει την δική του εκδοχή μιας σπανακόπιτας με φέτα. Το al dente ραβιόλι γεμίζεται με σπανάκι ζεστό τόσο, όσο πρέπει, και σερβίρεται πάνω σε αλμυρή σάλτσα φέτας και αρωματικό λάδι άνηθου. Ιδιαίτερο και πολύ ενδιαφέρον το βαρελάτο Σαββατιανό του Κτήματος Μάρκου, που συνόδευσε το πιάτο μας, συμπληρώνοντας αρμονικά την πληθωρική του γεύση. 
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω το αφράτο ζεστό ψωμί, το οποίο παρασκευάζεται καθημερινά στο εργαστήριο και έρχεται σε 6 διαφορετικές προτάσεις πριν από τα κυρίως πιάτα: από προζυμένιο μέχρι ολικής αλέσεως.
Το πρώτο κυρίως πιάτο ήταν ένα τέλεια ψημένο στη σχάρα φιλέτο από λαυράκι, με τραγανή πέτσα, πάνω σε πουρέ μελιτζάνας, μαγειρεμένο α λα χουνκιάρ με τσιπς πατάτας. Πολύ ωραία συμπληρώθηκε από μια βαρελάτη Κοντούρα «2 Ποτάμια» του Κτήματος Σαμαρτζή. 
Το δεύτερο κυρίως πιάτο, το οποίο δεν θα μπορούσα να παραλείψω, ήταν το γιουβέτσι από μοσχαρίσια μάγουλα μαζί με ξύγαλο Σητείας. Πριν το δοκιμάσω, αναρωτήθηκα πώς θα το παρουσίαζε ο σεφ Δήμος Καλαϊτσίδης. Η απάντηση ήταν η τέλεια εκτέλεση: τα μάγουλα έλιωσαν στο άγγιγμα του μαχαιριού πάνω στο κριθαράκι, το οποίο έχει μαγειρευτεί με τον ζωμό από τα μάγουλα. Το ξύγαλο, δροσερό και αλμυρό τόσο όσο, έδωσε την απαραίτητη αντίθεση στο πιάτο, για να επανέλθουν οι ισορροπίες. Άλλωστε, όταν έχεις καλή πρώτη ύλη, για ποιο λόγο να πειραματιστείς, όταν απλά μπορείς να δημιουργήσεις κάτι πεντανόστιμο; Το συγκεκριμένο πιάτο ζήτησα να το συνδυάσω με ένα ποτήρι κρασί από διεθνή αμπελώνα και ο sommelier μου πρότεινε ένα ποτήρι “Max’s” Shiraz από το διάσημο Aυστραλιανό οινοποιείο Penfolds, του οποίου ο πληθωρικός και πιπεράτος χαρακτήρας ταίριαξε με τα αρώματα πιπεριού του πεντανόστιμου κρέατος. 
Από το 2017, όταν και πρωτοεπισκέφτηκα τυχαία τα Τρία Γουρουνάκια, άλλαξαν πολλά στο ύφος του καταστήματος. Ξεκίνησε ως μια προσεγμένη ταβέρνα με πολύ νόστιμες και παραδοσιακές συνταγές και σταδιακά, όπως διαπίστωσα μετά την τελευταία μου επίσκεψη, εξελίσσεται σε ένα αξιόλογο εστιατόριο με ελληνική κουζίνα. Ωστόσο, τίποτα δεν έχει αλλάξει στην στόχευσή του: συνταγές με αγνά, νόστιμα υλικά, που έχουν στον πυρήνα τους την ελληνική παράδοση, και άψογη φιλοξενία και σέρβις, που μετατρέπουν την επίσκεψή σου σε μια ολοκληρωμένη γαστρονομική εμπειρία και ανάμνηση.
Τα Τρία Γουρουνάκια
Διευθ: Καποδιστρίου 7 και Πάικου, Θεσσαλονίκη
Τηλ: 2310 249050
Τιμή: 35-40€ (χωρίς τα ποτά)
