Σε μία κάθετο στην εμβληματική λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου, συναντά κάποιος το Dos Bar Restaurant. Το δυναμικό νεανικό δίδυμο του Δημήτρη Καϊταλίδη και του Νικόλα Κυριακίδη αποφάσισε να δημιουργήσει μερικά βήματα πιο πέρα από το Dos Margaritas, το δίδυμο αδερφάκι του, το οποίο είναι ένα concept όπου συνυπάρχουν κάτω από την ίδια στέγη ένα zero waste bar και ένα μοντέρνο εστιατόριο.
Στημένο στρατηγικά στο σταυροδρόμι των οδών Αιμιλίου Ριάδη και της Γκύζη, στην ανοιχτωσιά που προσφέρει το σημείο, ατενίζει τον Θερμαϊκό κόλπο, κάνοντας κάποιον που θα γευματίσει πίσω από τις μεγάλες τζαμαρίες του την ώρα του ηλιοβασιλέματος να αισθανθεί προνομιούχος. Λιτό εξωτερικά σε γκρι και μαύρο χρώμα, παραμένει λιτό και απέριττο και στο εσωτερικό με μίνιμαλ αισθητική, που παραπέμπει μάλλον σε βορειοευρωπαϊκό περιβάλλον, κυρίως σκανδιναβικού στυλ. Αριστερά βρίσκονται τα μοντέρνου χαρακτήρα λιγοστά τραπέζια του εστιατορίου ενώ δεξιά είναι το bar που χωρίζεται από έναν ενδιάμεσο τοίχο. Κοινό στοιχείο και στους δύο χώρους η ύπαρξη μαρμάρινης μπάρας, όπου μπορείς είτε να γευματίσεις είτε να δοκιμάσεις κάποιο κοκτέιλ από μια ενδιαφέρουσα λίστα που έχει ετοιμάσει ο Δημήτρης Καϊταλίδης. 
Στο τιμόνι της κουζίνας είναι ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, ένας νεαρός chef, ο οποίος, μετά από χρόνια στη Σαντορίνη και την Κρήτη, ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά, αναλαμβάνοντας ως executive chef, επιχειρώντας να αφήσει το δικό του αποτύπωμα και στίγμα στο γαστρονομικό ψηφιδωτό της πόλης. Το μενού, το οποίο έχει επιμεληθεί και παρουσιάζει, αποτελείται από ωμές κοπές ψαριού και μοσχαριού, 2 σαλάτες οι οποίες έχουν τη μορφή κρύου ορεκτικού, ζεστά ορεκτικά τα οποία περιέχουν και συνταγές από την ελληνική κουζίνα πειραγμένες, ενώ τα κυρίως είναι συνταγές περισσότερο από την ευρωπαϊκή κουζίνα, βασισμένα ως επί το πλείστον στο κρέας. Η κουζίνα είναι σύγχρονη και ευρωπαϊκή ενώ ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει ασυνήθιστα υλικά και να παράγει τολμηρούς συνδυασμούς, χρησιμοποιώντας και διαφορετικές τεχνικές, παίζοντας με αντιθέσεις και εντάσεις στα πιάτα. 
Ένα πιάτο που μου έκανε εντύπωση είναι το ζεστό σεβίτσε με τρούφα από λαυράκι που μαρινάρεται σε χυμό από λεμόνι και πορτοκάλι και έπειτα περνάει από φλόγιστρο. Μου άρεσε η γλυκιά γεύση από τα εσπεριδοειδή και την κίτρινη πιπεριά σε συνδυασμό με την αίσθηση καπνού που έδωσε το κάψιμο με το φλόγιστρο αλλά και η λελογισμένη χρήση τρούφας που ενίσχυσε την πολυπλοκότητα του πιάτου. Ένα δεύτερο πρωτότυπο πιάτο ήταν το εξαιρετικό μαντί γεμισμένο με ουρά από μοσχάρι πάνω σε αφρό από παρμεζάνα και πάστα γλυκιάς ντομάτας και μια σάλτσα jus με κανέλα και κάρδαμο. Πιάτο ισορροπημένο και γεμάτο αρωματική και γευστική ένταση!
Ενδιαφέρον βρήκα και το tiradito μπαρμπούνι με jalapeno, αγγούρι και μέντα, με την γλύκα από το πορτοκάλι στο μαρινάρισμα και το άρωμα της μέντας να δροσίζουν ωραία την αίσθηση καύσου από το jalapeno. Το εξαιρετικό al dente τορτελόνι γεμιστό με ωμή ψιλοκομμένη μαριναρισμένη γαρίδα και πανσέτα σερβιρίστηκε πάνω σε μια bisque, εμποτισμένη με λάδι τσορίθο και ήταν ένα από τα highlights του γεύματος αφού προκάλεσε στον ουρανίσκο έκρηξη γεύσεων και αρωμάτων!
Το pork chop με ριζότο σπανάκι είναι ένα πιάτο που συνιστώ ανεπιφύλακτα. Το χοιρινό έφτασε ωραία ψημένο, χυμώδες και ζουμερό με έναν γευστικότατο ζωμό από μυρωδικά και σέσκουλα, ενώ το ριζότο σπανάκι ήταν τόσο νόστιμο και καλοδεμένο που δεν απογοήτευσε παρόλο που σε κάποια σημεία το ρύζι ήταν λιγότερο βρασμένο απ’ όσο έπρεπε. Για δεύτερο κυρίως παραγγείλαμε το αρνάκι σε μπόλια, το οποίο σερβίρεται σε 2 κοπές: αφενός ένα ζουμερό και ωραία ψημένο φιλέτο τυλιγμένο σε μπόλια και αφετέρου μια σπάλα από αρνάκι γάλακτος πάνω σε jus και συνοδεύεται με ξύγαλο και αφράτο πουρέ καπνιστής μελιτζάνας. 
Η wine list που έχει επιμεληθεί ο sommelier Νικόλας Κυριακίδης είναι ακόμα πιο πρωτότυπη καθώς περιλαμβάνει κρασιά αυστηρά ελάχιστης παρέμβασης και ετικέτες μόνο από τον ξένο αμπελώνα, προσεκτικά επιλεγμένες και όχι συνηθισμένες. Το εγχείρημα αυτό είναι ασφαλώς πρωτότυπο και συνάμα πολύ δύσκολο όταν επιχειρείς να κάνεις wine pairing, καθώς το κοινό δεν είναι εξοικειωμένο με τον ξένο αμπελώνα και συνήθως καταφεύγει είτε σε ετικέτες που του είναι γνωστές είτε σε εγχώριες αγαπημένες που φαντάζουν ως η ασφαλής επιλογή. Σε αυτό το σημείο οφείλω να δώσω τα εύσημα στους ιθύνοντες καθώς κάθε μήνα οι επιλογές σε ποτήρι αλλάζουν, δίνοντάς σου έτσι ουσιαστικά την ευκαιρία να δοκιμάσεις όλα τα κρασιά και να πειραματιστείς. Εμείς συνοδεύσαμε το γεύμα μας με την εξαιρετική σαμπάνια L’ Esprit του Henri Giraud η οποία αποδείχθηκε πολύπλοκη και άκρως γαστρονομική δικαιώνοντας τον sommelier, ενώ το αρνάκι συνοδεύτηκε ονειρεμένα από ένα ποτήρι από την ερυθρή Βουργουνδία Cuvee Margot του Olivier Leflaive.
Το Dos, μόλις στον 4ο μήνα λειτουργίας του, δείχνει να πατάει καλά και σταθερά στα πόδια του, με ενδιαφέρουσες γεύσεις. Ο χειμώνας του πάει ξεκάθαρα, αλλά ανυπομονώ να δω και τον εξωτερικό του χώρο, ο οποίος σε συνδυασμό με το ρεύμα που έχει δημιουργήσει αυτός του Dos Margaritas, κάτι μου λέει πως θα αποτελέσει ένα από τα νέα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινοβραδινά hot spots της πόλης. Όσο για τον Chef Κωνσταντίνο Ιωαννίδη, παρά το νεαρό της ηλικίας του, δείχνει πολύ ώριμος και συνετός και σίγουρα έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι, ταράζοντας τα νερά. Ανυπομονώ να δοκιμάσω την καλοκαιρινή εκδοχή του μενού του.
