Δέκα χρόνια υψηλής Κρητικής κουζίνας, με σεβασμό στην παράδοση και ματιά στο μέλλον
Κατεβαίνοντας την οδό Σαλαμίνος στη Δυτική είσοδο στα θρυλικά Λαδάδικα, συναντά κανείς το Κρητικό εστιατόριο Χαρούπι. Η επιλογή αυτής της ονομασίας μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς ο νοστιμότατος αυτός καρπός αποτελεί σήμα κατατεθέν της Κρητικής κουζίνας και παράδοσης και είναι ένα από τα βασικά συστατικά της.
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να πω πως οι ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί της Κρήτης με τη Μακεδονία είναι ισχυροί και φυσικά δεν θα μπορούσε αυτό να διαφέρει σε ό,τι αφορά τη προτίμηση στο φαγητό. Η Κρητική κουζίνα είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Μακεδονίας. Έτσι λοιπόν, ένα εστιατόριο με σωστή και νόστιμη προσέγγιση της πρώτης, σίγουρα δεν μένει απαρατήρητο και δεν αφήνει αδιάφορο το μέσο Θεσσαλονικιό.
Για αυτό το λόγο, από το 2016, όταν ο Μανώλης Παπουτσάκης άνοιξε το Χαρούπι με σκοπό να παρουσιάσει την δική του εκδοχή για την πολυαγαπημένη Κρητική κουζίνα, καθιερώθηκε στις συνειδήσεις του κοινού της Θεσσαλονίκης ως μια αξιόλογη πρόταση.
Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια, αλλά το Χαρούπι δεν άλλαξε και πολύ, όπως διαπίστωσα με ικανοποίηση στην τελευταία μου επίσκεψη. Σίγουρα, ο σχεδόν, βιομηχανικός χώρος με τα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα και τη μεγάλη τζαμαρία που κοιτάει στο πλακόστρωτο πεζόδρομο δεν περνάει απαρατήρητος, αλλά το φαγητό παραμένει το δυνατό όπλο του εστιατορίου.
Το ύφος της κουζίνας παραμένει σύγχρονο με δημιουργικές τάσεις, ενώ εμβληματικά πιάτα της Κρητικής κουζίνας όπως τα μαραθοπιτάκια, η στάκα, το γαμοπίλαφο και ο ντάκος παρουσιάζονται εξευγενισμένα, εκσυγχρονισμένα και ελαφρώς πειραγμένα, χωρίς να αφαιρείται ούτε λίγο η νοστιμιά τους και η ουσία τους, ενώ η ανάγνωση του μενού αλλά και του εκάστοτε πιάτου, είναι εύκολη και κατανοητή.
Ο patron chef Μανώλης Παπουτσάκης και η chef de cuisine Βαλεντίνα Αντωνή παρουσιάζουν έναν σχετικά μαζεμένο κατάλογο, ο οποίος περιλαμβάνει έντεκα ορεκτικά, τα «πρώτα», όπου βρίσκεις όλα τα σχεδόν μυθικά και ξακουστά πιάτα που έχουν ανεβάσει την Κρήτη ψηλά στο γαστρονομικό χάρτη, σαν τους μελάτους κρόκους με στάκα, τα μαραθοπιτάκια, τα καλιτσούνια, ή τους χοχλιούς μπουμπουριστούς, κ.ά.
Ακολουθούν οι τρεις σαλάτες με τα χόρτα εποχής στη σχάρα να ξεχωρίζουν, ενώ μετά υπάρχουν τα κυρίως, τα «δεύτερα», όπως ονομάζονται, όπου μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε κουνέλι κρασοριγανάτο, γαμοπίλαφο, κεφτέδες σχάρας, χοιρινό λαιμό με σάλτσα βραστάρι, αρνί τσιγαριαστό, κ.ά.
Πέρα από τα πολύ ωραία ζουμερά, και όσο πρέπει, καψαλισμένα χόρτα σχάρας με σκορδόλαδο και πιπεριά φλωρίνης, ξεκινήσαμε με δύο υπέροχα ορεκτικά. Αρχικά, το απάκι καρπάτσιο ήταν ουσιαστικά ένα λεπτοκομμένο και καλοκομμένο νόστιμο απάκι με γλυκιά σάλτσα από ξύδι πάνω σε κρέμα γραβιέρας και τζελ πορτοκαλιού. Πολύ ωραίο ήταν το “πάντρεμα”με κραμπλ θυμαριού, σε ένα πιάτο με ταιριαστές γεύσεις και αρώματα, τα οποία ήταν όλα ευδιάκριτα.
Στη συνέχεια, ειδική μνεία θέλω να κάνω στο πιάτο με τους μελάτους κρόκους πάνω σε στάκα. Στο παρελθόν έχω φάει πολλές φορές στάκα, η οποία έσβηνε όλο το υπόλοιπο πιάτο με το βάρος και τη λιπαρότητα της.
Εδώ, η ιστορία άλλαξε σελίδα. Τέλεια ψημένοι και μελάτοι κρόκοι πάνω σε μια υπέροχη, καλοδεμένη, βελούδινη και κρεμώδη στάκα, η οποία ήταν εξαιρετικά ισορροπημένη και όσο χρειάζεται λιπαρή, ενώ τα κομμάτια τρούφας έδωσαν ένταση και πολυπλοκότητα! Συμβουλεύω ανεπιφύλακτα όποιον επισκεφτεί το Χαρούπι να μην χάσει αυτό το πιάτο και θα με θυμηθεί.
Το κρασοριγανάτο κουνελάκι που σερβίρεται με κυδωνάτες, τραγανές πατάτες και γαλομυζήθρα ήταν πολύ αρωματικό και νόστιμο, αλλά θα το προτιμούσα λιγότερο κρασάτο για να αναδεικνύεται περισσότερο η λεπτεπίλεπτη και ιδιαίτερη γεύση του.
Το τσιγαριαστό αρνάκι με σκιουφιχτά από χαρούπι και κρέμα στάκας, ήταν ένα πιάτο βγαλμένο από την παράδοση: τόσο απλό και συνάμα τόσο ουσιαστικό και νόστιμο! Πολύ έντονο και καλομαγειρεμένο ενώ τα σκιουφιχτά που είχαν πάρει βράση με τον ζωμό από το κρέας ήταν εξαιρετικά, δίνοντας μια γνήσια ανάμνηση αυθεντικής Κρητικής νόστιμης κουζίνας.
Τέλος το καπρικό σχάρας, είναι ουσιαστικά χοιρινός λαιμός στη σχάρα και σερβίρεται με παραδοσιακή Κρητική σάλτσα ντομάτας φτιαγμένη με διάφορα βότανα και τηγανητά μανιτάρια. Παρόλη την απλότητα και αυτού του πιάτου, το κρέας ήταν ζουμερό και μελωμένο ενώ η σάλτσα ήταν έντονη και έδωσε επιπλέον πολυπλοκότητα, προσφέροντας νοστιμιά.
Για την επόμενη φορά υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα δοκιμάσω γαμοπίλαφο για να δω τι έχει σκαρφιστεί ο Μανώλης Παπουτσάκης και κεφτεδάκια γεμιστά με γραβιέρα σε Σφακιανή πίτα. Συμπερασματικά, η επίσκεψη στο Χαρούπι για ακόμα μία φορά, ανανέωσε την εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπό του.
Μου άρεσε πολύ η προσέγγιση του chef στο ύφος και την παρουσίαση των πιάτων, καθώς παρουσιάζονται με μια πιο σύγχρονη και αρεστή ματιά, ενώ δεν στερούνται τίποτα από την ιστορία που κουβαλούν και την νοστιμιά τους. Προσωπικά, θεωρώ πως το Χαρούπι καταφέρνει μετά από 10 χρόνια να παραμένει το καλύτερο εστιατόριο Κρητικής κουζίνας στην πόλη.
