Σ’ ένα σπίτι του 19ου αι, η Αυλή στου Ψυρρή μας ταξιδέψει στην παλιά Αθήνα που αγαπήσαμε από τις ασπρόμαυρες ταινίες εποχής.
Πριν μερικές μέρες, είπα ν’ αφήσω για λίγο τα mainstream μαγαζιά και τις gourmet καταστάσεις και να κάνω ένα ταξίδι στο χρόνο. Έτσι, βρέθηκα στην Αυλή στου Ψυρρή και σ’ ένα ταξίδι σε μια νοσταλγική εποχή που δεν πρόλαβα να ζήσω. Τότε που η περιοχή ήταν αφτιασίδωτη λαϊκή γειτονιά. Στην οδό Αγίου Δημητρίου στου Ψυρρή λοιπόν, δίπλα από μία αποθήκη ψιλικών, υπάρχει μία κρυφή πορτούλα, που αν δεν ξέρεις που οδηγεί, δύσκολα μπορείς να φανταστείς τι κρύβει πίσω της και ακόμα πιο δύσκολα την ανοίγεις. Εγώ πάντως την άνοιξα και παρότι ήξερα που πήγαινα, αυτό που αντίκρισα πραγματικά δεν το περίμενα.
Με το που ανοίγεις τη σιδερένια πόρτα, βρίσκεσαι σ’ ένα χώρο που αυτό που ασυναίσθητα σου έρχεται στο μυαλό, είναι κάποια θολή σκηνή από ταινία της της Finos Films στη δεκαετία του 50’, σε back to the future έκδοση. Ένας μακρόστενος χαμηλοτάβανος διάδρομος, οδηγεί σε μία ασβεστωμένη αυλή με μπλε παραθυρόφυλλα, old school τσίγκινες καρέκλες και τραπέζια με καρό πλαστικά τραπεζομάντηλα. Τη διακόσμηση συμπληρώνουν ξύλινες κορνίζες με παλιές διαφημίσεις και στιγμιότυπα από ταινίες εποχής, ενώ στα της μουσικής θ’ ακούσεις λαϊκά και ρεμπέτικα. Αν εξαιρέσεις τους θαμώνες, είναι λες και τίποτα δεν έχει αλλάξει από την Κατοχή, τότε που πρωάνοιξε η Αυλή στου Ψυρρή.
Παλιότερα λειτουργούσε μόνο ως καφενείο εξυπηρετώντας σχεδόν αποκλειστικά ανθρώπους της βιοπάλης και μεγαλύτερης ηλικίας θαμώνες, που είχαν καθιερώσει να πίνουν στην Αυλή τον πρωινό καφέ τους. Με άλλα λόγια, ήταν ένας παραδοσιακός συνοικιακός καφενές για τους κατοίκους της περιοχής. Πλέον, η μικρή πόρτα ανοίγει από ένα ευρύ ηλικιακό φάσμα, όπου δίπλα «στους παλιούς», θα δεις νεανικές παρέες, φοιτητές, ζευγάρια και τουρίστες, που μοιράζονται κάποια λίγα παραδοσιακά πιάτα (κυρίως μεζέδες) με τη μπύρα ή το ούζο τους. Κάτι που επίσης προκαλεί φοβερή εντύπωση, είναι οι υπερβολικά καλές τιμές που έχει διατηρήσει η Αυλή. Τιμές που σίγουρα δε βρίσκεις στο κέντρο Αθήνας, αλλά θα δυσκολευτείς πολύ να βρεις και σε συνοικιακά μαγαζιά.
Τη μέρα που βρέθηκα εγώ στην Αυλή, όλα τα τραπεζάκια ήταν γεμάτα (δεν είναι και πολλά), οπότε χρειάστηκε να περιμένω λίγο μέχρι να αδειάσει κάποιο. Ευτυχώς, η αναμονή δεν κράτησε πολύ και μετά από λίγο καθόμουν σ’ ένα από τα μικρά τραπεζάκια της μακρόστενης αυλής, με τα ρετρό τραπεζομάντηλα. Παρά τον κόσμο γύρω μου, εξυπηρετηθήκαμε πολύ γρήγορα και το service μας έκανε να νιώσουμε πραγματικά ένα με το μέρος. Ο κατάλογος που ήρθε μπροστά μας, ήταν αυτό που περίμενα. Απλός, χωρίς όμως να του λείπει τίποτα. Μη περιμένετε μοντερνιές και τα σχετικά. Θα φάτε νόστιμα κλασσικά πιάτα, που θυμίζουν το σπιτικό φαγητό που μας μαγείρευαν οι γιαγιάδες μας.
Αφού λοιπόν παραγγείλαμε το κρασάκι μας, το συνοδεύσαμε για αρχή μ’ ένα γευστικό σαγανάκι. Πικάντικο, αλμυρούτσικο, πολύ γευστικό και χωρίς να κολυμπάει στο λάδι -κάτι που ομολογώ ότι φοβόμουν λόγω της φύσης του μαγαζιού. Στο ίδιο γευστικό προφίλ, η χωριάτικη σαλάτα και ένα τζατζίκι που δε τσιγκουνευόταν το σκόρδο, που σίγουρα δεν απογοήτευσαν καθόλου. Τελευταία και καλύτερα θα έλεγα εγώ, ήταν δυο πεντανόστιμα πιάτα, που και μόνο από την μυρωδιά ανοίγουν την όρεξη και ξυπνούν αναμνήσεις. Μιλάω για τις πατάτες που πάνω τους απλώνονταν 2 τηγανιτά αυγά με κρόκο, ιδανικό πιάτο για βούτες, και μια γευστικότατη χοιρινή τηγανιά. Όσο για τις βούτες, το ψωμάκι που ήρθε στο τσίγκινο μπολάκι, αξιοποιήθηκε στο έπακρο.
Μπορεί να μην είχα ξαναέρθει στην Αυλή στου Ψυρρή μέχρι τώρα, αλλά σίγουρα θα επιστρέψω. Και το λέω έχοντας επισκεφτεί πολλές φορές, αρκετά παλιά μεζεδοπωλεία με παράδοση χρόνων. Κανένα όμως δεν ήταν σαν την Αυλή. Η ατμόσφαιρα εδώ είναι πολύ διαφορετική απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει. Είναι λες και όλα έχουν παραμείνει σε μία μακρινή εποχή, που παράλληλα ζει στο τώρα, χωρίς όμως την ψεύτικη επιτηδευμένη νοσταλγία. Πίσω από τη μικρή σιδερένια πόρτα, κρύβεται ένας άλλος κόσμος, που μας θυμίζει όμορφες δεκαετίες που ακόμα και αν δεν τις έχω ζήσει, η επαφή μαζί τους είναι μια όμορφη εμπειρία.
Αυλή
Μεζεδοπωλείο
Διευθ: Αγίου Δημητρίου 12, Αθήνα (Ψυρρή), 105 54
Τηλ: 210 3217642
Ώρες λειτ: καθημ. 13:00-02:00, Παρ-Σαβ: 13:00-03:00, Τρ. κλειστά
Τιμή: 7-15€ (χωρίς το ποτό)
