Πειστική γευστικά και με ευχάριστο περιβάλλον είναι μια καλή πρόταση για μια καθημερινή έξοδο
Το φαινόμενο είναι σύνηθες. Κάποιος από την παρέα προτείνει ένα μαγαζί σαν ιδέα για βραδινή έξοδο. Συνήθως αυτό που ακολουθεί από κάποιον άλλο της παρέας είναι «και τι είναι αυτό;». Πριν από μερικές ημέρες λοιπόν, βρέθηκα σε ένα «αυτό». Βρήκα το περιβάλλον ευχάριστο και επειδή την ίδια εντύπωση μου έκανε και το φαγητό και θα μου επιτρέψετε να σας πω σήμερα την γνώμη μου για «αυτό».
Καταρχήν λοιπόν να σας το συστήσω. Για τους Ιταλούς μία trattoria είναι ένας χώρος φαγητού λιγότερο επίσημος από ένα εστιατόριο, αλλά πάντα με αστικό πρόσημο και σαφώς κάτι πολύ παραπάνω από μία απλή ταβέρνα. Αυτό ακριβώς είναι και το ευχάριστο décontracté, σαν περιβάλλον, Ateniese το οποίο θα σας προτείνω σήμερα.
H Αteniese Trattoria λοιπόν εμφανίστηκε στο εστιατορικό σύμπαν της Αθήνας πολύ πρόσφατα και επέλεξε, χωρίς να φοβηθεί, να εγκατασταθεί στην (κέντρο-απόκεντρο) οδό Βεντήρη ακριβώς απέναντι από το πάλαι ποτέ ονομαζόμενο Hilton. Όσοι ασχολούνται με το χώρο της γεύσης και έχουν και ένα ηλικιακό παρελθόν, θα θυμούνται ότι το οδικό δίδυμο της περιοχής (Βεντήρη και Χατζηγιάννη Μέξη) έχει φιλοξενήσει, και συνεχίζει να το κάνει, χώρους ψυχαγωγικής εξόδου όπως π.χ. το (πάλαι ποτέ) Sui Generis και την Κουκουβάγια και συνεχίζει να το κάνει.
Επανερχόμενος στο θέμα μας, θα πω καταρχήν ότι ο χώρος της εν λόγω Τrattoria, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι ευχάριστος, φωτεινός τόσο – όσο, με σύγχρονη επίσης ευχάριστη και ξεκούραστη για το μάτι διακόσμηση, και με το αναμενόμενο απλό στήσιμο του καθιστικού. Γενικά το σύνολο δημιουργεί ένα περιβάλλον το οποίο σε κρατάει και σε κάνει να αισθάνεσαι ευχάριστα και άνετα.
Σε επίπεδο γεύσης η Ateniese Trattoria δεν πέφτει στην παγίδα να είναι ιταλικό αλλά και λίγο ελληνικό χωρίς να λείπουν κάποια πιάτα με διεθνή χαρακτηριστικά. Έχει μία πειστική εικόνα ιταλικής γεύσης και αυτό φαίνεται και στα πιάτα που έρχονται στο τραπέζι. Την επιμέλεια του μενού έχει ο Κωνσταντίνος Κωστόπουλος, o οποίος είναι γνωστός από τις συνεργασίες του με τα Agora Select, Pausa, Agora Riviera και Otto Resto και executive chef είναι ο Νίκος Κόλλιας. Το μενού κάνει περίπου 10 προτάσεις σε antipasti και επτά-οκτώ σε κύρια πιάτα. Όπως είναι φυσικό, έχει και ένα section που κάνει αρκετές προτάσεις σε πάστα και ριζότο κι άλλο ένα που έχει σαν αντικείμενο την πίτσα.
Δοκίμασα αρκετά από αυτά και δεν θα έλεγα σε καμία περίπτωση ότι είχα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα σε ορισμένα από αυτά. Το γευστικό επίπεδο των προτάσεων που κάνει η Ateniese Trattoria είναι με το παραπάνω ικανοποιητικό και έχει ένα επίπεδο ανάλογο με το είδος του χώρου το οποίο ικανοποιεί άνετα το μέσο καταναλωτή στον οποίο απευθύνεται και όχι μόνο. Σε ό,τι αφορά την πίτσα και την πάστα απαραίτητα στοιχεία για ένα γευστικό χώρο του είδους έχω να παρατηρήσω το εξής: η πίτσα έχει καλή ζύμη που είναι άμεσα εμφανής στην περιφέρεια του σκευάσματος, αλλά είναι αρκετά λεπτή στο σύνολό της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υποστηρίξει με τον πρέποντα τρόπο το πλούσιο και νόστιμο στρώμα των υλικών. Πάντως, είναι νόστιμη και τρώγεται ευχάριστα.
Σε ό,τι αφορά την πάστα η βασική παρατήρηση που θα έκανα αφορά τα φετουτσίνι (μπορεί και ταλιατέλες) Alfredo. Πρέπει να επανασχεδιαστούν με τρόπο που να ακολουθούν την κλασική συνταγή η οποία απαιτεί βούτυρο και παρμεζάνα και σίγουρα όχι χοντρό μακαρόνι. Επειδή όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα για μερικούς, τουλάχιστον πρέπει να αφαιρεθεί από το πιάτο και το ματινέ που κινείται σε τελείως διαφορετικό γευστικό χώρο.
Συμπερασματικά, κοινή απόφαση, τόσο δική μου όσο και των συνδαιτυμόνων μου, ήταν η συνολική γευστική εικόνα: μια εικόνα των πιάτων που έφτασαν στο τραπέζι μας που φέρει μόνο θετικό πρόσημο.
Και κάτι ακόμα. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε σαν επιδόρπιο την κλασική ιταλική κασάτα ένα παγωτό κλασσικά ιταλικό το οποίο είχα χρόνια να συναντήσω σε κάποια έξοδο μου.
