Το ιστορικό An Club, ένας από τους χώρους γέννησης και άνθισης τόσο της ροκ όσο και της ραπ, συνεχίζει ακάθεκτο μέχρι και σήμερα.
Είτε πρόκειται για χαμηλά οικονομικά στρώματα, είτε για τους ανθρώπους του πνεύματος, που νιώθουν ξένοι σε μια απονεκρωμένη και απάνθρωπη κοινωνία, όσοι νιώθουν στο περιθώριο δεν ενδιαφέρονται απλώς για τη μουσική. Την έχουν ανάγκη. Είναι ο τρόπος να εκφράσουν όλο τον πόνο, όλη την απογοήτευση, όλη την αγωνία, που βιώνουν λόγω της αδυναμίας τους να βιοποριστούν, να ενταχθούν στην κοινωνία και να νιώθουν πως ανήκουν σε αυτή. Η μουσική γίνεται όχι μόνο ο τρόπος να εκτονωθούν όλη αυτή η αγανάκτηση, το μίσος, ο θυμός, αλλά και να εκφραστούν. Να το βγάλουν επιτέλους από μέσα τους. Αλλά, και να επικοινωνήσουν με όσους νιώθουν τα ίδια, αλλά φοβούνται πως είναι μόνοι, πως είναι μάταιο ακόμα και να δώσουν σημασία στα συναισθήματα τους- σε βαθμό, που ίσως έχουν ακόμα ξεχάσει κιόλας ότι τα νιώθουν. Ταυτόχρονα, μέσα από τη μουσική, οι αγανακτισμένοι προσπαθούν μα επικοινωνήσουν και με όσους δεν περνούν τα ίδια. Με όσους δεν νιώθουν τα ίδια. Μπας και τους καταλάβουν. Μπας και καταλαβαίνοντας, αλλάξουν. Μπας και έτσι βελτιωθεί ο κόσμος – έστω και λίγο. Κάπως έτσι έφτασαν και στην Ελλάδα νέες μουσικές, όπως η ροκ και η ραπ. Στην αρχή όμως (και σε κάποιο βαθμό ακόμα και μέχρι σήμερα) αυτές οι μουσικές δεν ήταν αποδεκτές από την κοινωνία. Έτσι, παίζονταν μονάχα σε λίγα, μικρά μαγαζιά, όπου υπήρχε παραπάνω ανεκτικότητα. Ένα από τα σημαντικότερα από αυτά ήταν το An Club.
Καθένας ερμηνεύει διαφορετικά το An στον τίτλο του μαγαζιού, αφού καθένας έχει ένα διαφορετικό «Αν». Αν είχε γίνει αυτό, αν δεν είχε γίνει το άλλο, αν, αν, αν. Είναι τόσο ανθρώπινο να αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν η ζωή μας αν κάποια πράγματα είχαν γίνει αλλιώς. Πολλοί μουσικοί αναρωτιούνταν αν θα τους δινόταν τελικά μια ευκαιρία να ακουστούν. Και πολλοί πήραν τις πρώτες τους ευκαιρίες στο An. Η ζωή μας είναι γεμάτη Αν. Πάντως σίγουρα, χωρίς το An η ελληνική μουσική σκηνή θα ήταν πολύ διαφορετική.
Μεγάλωσα με τους γονείς μου να μου διηγούνται πώς σταδιακά άρχισε η ροκ να αναπτύσσεται στην Ελλάδα. Ο πρώτος μεγάλος Ρόκερ ήταν φυσικά ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Φανατικά πήγαιναν να τον βλέπουν στο An, μιας και στην αρχή δεν μπορούσες να ακούσεις παντού ροκ. Τα χρόνια πέρασαν, και σταδιακά άρχισε να αναπτύσσεται και η ραπ στην Ελλάδα. Από Ψυχόδραμα και Bong Da city, έως πολλά άλλα crews, που ενέπνευσαν τους περισσότερο αλλά και τους λιγότερο γνωστούς πολιτικούς ράπερς, που ακούμε σήμερα. Σε ένα live το Σκιάχτρο, ένας από τους πιο ταλαντούχους ράπερς και ποιητές της σύγχρονης εποχής είπε πως μεγάλωσε ακούγοντας Ψυχόδραμα και Bong Da city στο An και πως μικρός είπε πως όταν το γεμίσει, θα σταματήσει το ραπ. Ευτυχώς, σαν το γέμισε όντως, δε σταμάτησε…
Στο An Club, λοιπόν, των Εξαρχείων, μπορείς να πας για καφέ, ποτό ή μπιλιάρδο σε έναν πολύ ωραίο χώρο. Ωστόσο, φυσικά κι αυτό που κάνει ιδιαίτερο το An είναι η μουσική του ιστορία. Τσέκαρε, λοιπόν, τα lives, που γίνονται συνεχώς στο μαγαζί. Σίγουρα αξίζει να πας σε ένα…
