Aleria: Αισθητική και γεύση σε απόλυτη σύζευξη

Εξαιρετικό για τα αθηναϊκά δεδομένα περιβάλλον, κατανοητή κουζίνα με σύγχρονη προσέγγιση, χωρίς υπερβολές.

Αν με ρωτούσε κάποιος τι είναι αυτό που κάνει ένα εστιατόριο άξιο επίσκεψης, εκτός από τη γευστική πρόταση, θα απαντούσα χωρίς δισταγμό: το περιβάλλον. Αν η επόμενη ερώτηση ήταν «ποιο είναι το αθηναϊκό εστιατόριο που πληρεί και τις δύο προδιαγραφές, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα ένστασης», θα έλεγα επίσης αβίαστα: το Aleria. Το Aleria στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό στο Μεταξουργείο, το οποίο είναι υπέροχα ανακαινισμένο, με τρόπο που το περιβάλλον δίνει μια αίσθηση που παραπέμπει στην Art Nouveau, διανθισμένη με σύγχρονες πινελιές.

Οφείλω να ομολογήσω ότι, φέρνοντας στο μυαλό μου όλα τα ενδιαφέροντα εστιατόρια της Ελλάδας που έχω κατά καιρούς επισκεφθεί, θα έλεγα ότι αβίαστα ξεχωρίζω τρία: το Aleria, το L’ Abreuvoir, το οποίο παραπέμπει σε γαλλικό εστιατόριο -bistrot μιας άλλης εποχής, και το Winter Garden της Μεγάλης Βρετανίας, το οποίο όμως δεν είναι ακριβώς εστιατόριο. Αυτό και μόνο κάνει το Aleria άξιο επίσκεψης και χώρο αισθητικής απόλαυσης.

Παράλληλα όμως, εκτός από το περιβάλλον, το Aleria είναι και ένας χώρος γευστικής απόλαυσης. Στο πηδάλιο της κουζίνας βρίσκεται ένας πολύ καλός σεφ, ο Γκίκας Ξενάκης, τον οποίο στην ουσία ανέδειξε ένας παλιός, πολύ καλός φίλος, ο οποίος σήμερα δε βρίσκεται μαζί μας, ο Αλβέρτος Αρούχ. Θυμάμαι ότι, όταν η είδηση έφτασε στα αυτιά μου, νομίζω από τον ίδιο που μου διηγήθηκε την ανακάλυψή του, αποφάσισα να επισκεφτώ τον all day χώρο της Αγίας Παρασκευής, για να δω το θαύμα του Αλβέρτου. Δυστυχώς, ο Γκίκας είχε μόλις φύγει και είχε μετακομίσει στο Μεταξουργείο, όπου και είχα την ευκαιρία να τον δοκιμάσω για πρώτη φορά.

Σε ό,τι αφορά στη γεύση, το Aleria ακολουθεί (όπως άλλωστε συμβαίνει και στα περισσότερα υψηλών προδιαγραφών εστιατόρια της Αθήνας) τη φιλοσοφία του σετ μενού, την οποία είναι γνωστό τοις πάσι ότι απορρίπτω για πολλούς και συγκεκριμένους λόγους. Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο Ξενάκης χειρίζεται έξυπνα το θέμα με δύο menu, από τα οποία το ένα ειναι vegetarian και τα οποία έχουν ενα κύριο χαρακτηριστικό: Οι γεύσεις που προτείνουν είναι στο σύνολό τους κατανοητές ακόμα και για τους απλούς, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις, φίλους της γεύσης. Άλλωστε, η ένστασή μου σε ό,τι αφορά στο σετ μενού έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν αρκεί ένα φαγητό να είναι εξαιρετικής ποιότητας, χρειάζεται και να είναι κατανοητό στη μεγάλη πλειοψηφία των καταναλωτών, ειδικά σε μια εποχή στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία των πελατών έχει γαλουχηθεί γευστικά με σουβλάκι, πίτσα και ντελίβερι.

Όπως είναι φυσικό, δοκίμασα το pescatarian menu, για το οποίο θα πω χωρίς περιστροφές ότι βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τα όσα προανέφερα, τόσο για τον χώρο όσο και για τον σεφ. Το συγκεκριμένο μενού έξι πιάτων προτείνεται σε μία εξαιρετικά λογική τιμή (105€/ατ) λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη συνολική πρόταση που κάνει το εστιατόριο.

Επειδή ως γνωστόν η άποψή μου είναι ότι δεν πρέπει να κουράζεται ο αναγνώστης με ατέρμονες περιγραφές- αγγελία των πιάτων, θα επισημάνω απλά τα εξής: Είναι γνωστό ότι για τον απλό καταναλωτή αυτό το οποίο μετράει περισσότερο απ’ όλα είναι η γευστική απόλαυση. Οι πιο ειδικοί ασχολούνται και με άλλες λεπτομέρειες/ χαρακτηριστικά, οι οποίες τελικά καθορίζουν και την τελική αξιολόγηση.

Οι παρουσιάσεις όμως, ή οι κριτικές αφορούν και διαβάζονται από ένα ευρύ κοινό, το οποίο μόνο αν καταλαβαίνει τα γραφόμενα μπορεί να υιοθετήσει ή να απορρίψει ένα εστιατόριο. Εν προκειμένω λοιπόν, η άποψή μου είναι ότι το προτεινόμενο μενού είναι κατανοητό και είναι νόστιμο. Έχει σαν ναυαρχίδα μία εξαιρετική μους κολοκύθας και ένα πολύ ενδιαφέρον ψάρι μπιάνκο. Γενικά, και τα υπόλοιπα πιάτα είναι αξιόλογα, με μικρές αδυναμίες ανάξιες λόγου ορισμένα, οι οποίες θα περάσουν απαρατήρητες από τον απλό καταναλωτή. Θα έλεγα χωρίς φόβο ότι το Aleria είναι μία εξαιρετικά αξιόλογη επιλογή για μια καλή βραδινή έξοδο.