Μια ανάσα από την πλατεία Κλαυθμώνος, στη Γρανάδα θα δοκιμάσεις, μεταξύ άλλων, ιδιαίτερα παραδοσιακά και μοντέρνα ισπανικά πιάτα.
Ο ισπανικός Νότος είναι μια περιοχή γεμάτη ομορφιά και έντονα χρώματα. Μια από τις πιο γνωστές πόλεις αυτής της πανέμορφης περιοχής είναι φυσικά η Γρανάδα της Ανδαλουσίας. Γνωστή για την ποδοσφαιρική της ομάδα, αλλά και την πεντανόστιμη κουζίνα της, δεν είναι καθόλου τυχαίο που ενέπνευσε την ελληνική Γρανάδα, το εκπληκτικό μαγαζί του κέντρου. Εμείς το επισκεφτήκαμε κι απολαύσαμε λαχταριστή ισπανική κουζίνα!
Αν και βρίσκεται κοντά στην πλατεία Κλαυθμώνος, μην ανησυχείς: δεν θα κλάψεις αν πας (εκτός αν όντως σου αρέσει το φαγητό και κλάψεις από συγκίνηση ή αν απλώς μπει κάτι στο μάτι σου, γενικά ποιος ξέρει το μέλλον). Πιο συγκεκριμένα, το Γρανάδα βρίσκεται σε έναν όμορφο και ήσυχο πεζόδρομο. Τα τραπεζάκια έξω είναι τέλεια για το καλοκαίρι, αφού και δροσίζεσαι από τον αέρα και δεν κλείνεσαι πάλι σε κάποιο κουτί.
Ο εσωτερικός χώρος του Γρανάδα είναι κι αυτός πολύ ωραίος. Ησυχία, λίγα τραπέζια για άνεση, πίνακες με ισπανικά τοπία κι άλλα διακοσμητικά από την ιβηρική χώρα, γενικά ζεστά και παρεϊστικα vibes. Πολύ ωραίο είναι το τραπέζι με το καναπεδάκι στον δεύτερο όροφο. Μιας και είναι το μοναδικό εκτός του πρώτου, είναι ιδανικό για ιδιωτικότητα, προσωπικές συζητήσεις και ραντεβουδάκια (first dates το έχουμε κάνει το Flag).
Ως προς το υπέροχο μενού του Γρανάδα με τη φιγούρα του φίλου μας Δον Κιχώτη, η κουζίνα κινείται από παραδοσιακά ισπανικά φαγητά, παραδοσιακά ελληνικά πιάτα, μοντέρνες εκδοχές της κάθε κουζίνας, αλλά και διάφορους συνδυασμούς τους. Σίγουρα θα σας πούν για τα πιάτα ημέρας, αλλά καλού κακού ρωτήστε, γιατί σε αυτά θα βρείτε τις πιο τρελές επιλογές. Γενικά οι γεύσεις είναι νέες, για όποιον δεν τρώει τακτικά ισπανική κουζίνα. Αν και ήταν νοστιμότατες, προειδοποιώ τους φίλους αναγνώστες Ελληνάρες, που πηγαίνουν σε μαγαζί για να φάνε όσα θα καταβρόχθιζε ολόκληρος στρατός, ότι οι μερίδες δεν είναι μεγάλες και πολλές ίσως τείνουν και προς το μικρές (μάλιστα δεν είναι και ιδιαίτερα οικονομικές, ώστε να μπορεί κανείς να πάρει και πολλά πιάτα χωρίς να ξοδέψει πολλά λεφτά). Ωστόσο, αν δεν πας μετά από απεργία πείνας, ένα κυρίως και κάνα τσίμπημα από τα ορεκτικά θα είναι λογικά αρκετά.
Το δικό μου αγαπημένο φαγητό στη Γρανάδα είναι το κοτόπουλο με σαφράν, σάλτσα πορτοκαλιού, σανγκούινι και σέρι (είχε σερί πεντανόστιμων μπουκιών). Μην ανησυχείς, δεν είναι ψευτογκουρμεδιά, όπως ίσως να ακούγεται. Η σάλτσα είχε κάτι από ινδικό και ήταν πραγματικά πλουσιότατη. Αν και το κοτόπουλο ήταν κομμένο σε μικρά κομματάκια, κάθε μπουκιά ήταν γεμάτη και πλουσιότατη. Επίσης, παρ’ όλο που δεν είχε κάποιο συνοδευτικό για το κοτόπουλο, η σάλτσα ήταν τόσο καλή, που ένιωσα το πιάτο υπερπλήρες. Πολύ καλό για βούτες με ψωμάκι.
Για κάτι ακόμα ισπανικό, ενδιαφέρουσες είναι οι σπιτικές κροκέτες χαμόν με το γιαούρτι και το κάρυ, η τορτίγια με ομελέτα, ντομάτα, κρεμμύδι και chorizo. Για μια πιο ιδιαίτερη ελληνική επιλογή, προτείνω το χταπόδι με τη φάβα ή τα σκιούφτικα κρητικά μακαρόνια με τα ντοματίνια και το βασιλικό. Για γλυκό, τα τσούρος με τη μαύρη σοκολάτα και την καραμέλα φυστίκι-βούτυρο είναι πραγματική κόλαση!
Συνοπτικά, η Γρανάδα είναι ένα πολύ ωραίο εστιατόριο και μια αρκετά καλή επιλογή, για να δοκιμάσεις την ισπανική κουζίνα, που εντυπωσιάζει τόσος και τόσους. Ειδικά αυτοί που θέλουν να φάνε κάτι καλό και δε νοιάζονται για την ποσότητα, θα μείνουν ικανοποιημένοι.
