Το 2023 μάλλον μπήκε πολύ καλά σε ότι αφορά γεγονότα που συγκινούν τις μάζες (ενίοτε ειδικών) και γεμίζουν πρωτοσέλιδα για κάποιες ημέρες μέχρι να περάσουμε σε μια άλλη «σημαντική» είδηση. Το τελευταίο παιχνιδάκι των δημοσιογραφούντων της γεύσης είναι για μια ακόμη φορά ο συνήθης ύποπτος που ακούει στο όνομα Michelin και δίνει ή παίρνει αστέρια από τα εστιατόρια. Εδώ θα υπενθυμίσω το εξής. Όταν πριν από αρκετά χρόνια ένας μεγάλος σεφ ο Alain Sanderens δήλωσε με στόμφο ότι «εγώ δεν τα θέλω τα αστέρια και τα επιστρέφω στην Michelin» ο κόκκινος οδηγός με μια λιτή ανακοίνωση απάντησε με την εξής φράση «τα αστέρια ανήκουν στην Michelin και όποτε κρίνει τα δίνει και όποτε κρίνει τα παίρνει». Τέλος της ιστορίας. Η πρόσφατη πέτρα του σκανδάλου που τάραξε για ακόμη μια φορά τα νερά της γαστρονομικής λίμνης (μάλλον βότσαλο είναι) είναι απλά η αφαίρεση ενός από τα τρία αστέρια από έναν ομολογουμένως πολύ μεγάλο σεφ τον Guy Savoy. Δίπλα σε αυτόν αφαιρέθηκε και ένα αστέρι από έναν καλό σεφ από την Rochelle. Ο τύπος ούτε λίγο ούτε πολύ το αντιμετώπισε σαν το μέγιστο έγκλημα που έπρεπε να οδηγήσει το κόκκινο βιβλιαράκι στην πυρά σαν μια δεύτερη Ιωάννα της Λοραίνης. Επειδή νομίζω ότι κάπου το έχουμε χάσει ας βάλουμε λίγο τα πράγματα στη θέση τους.
Καταρχήν, το νοήμoν κοινό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο, μάλλον φάσκει και αντιφάσκει. Πριν από μερικά χρόνια ο τύπος κατηγόρησε τον οδηγό επειδή δεν αφαίρεσε λίγο μετά τον θάνατο του Paul Haeberlin ένα από τα τρία αστέρια που είχε το εξαιρετικό εστιατόριο Auberze De L’ill. Τότε όντως το εστιατόριο είχε κάνει κοιλιά στα χέρια του διαδόχου του. Σημειωτέoν ότι το εν λόγω εστιατόριο θεωρείται ένα από τα εμβληματικά της Γαλλίας. Στη συνέχεια ο ίδιος οδηγός κάθισε στο σκαμνί επειδή αφαίρεσε ένα αστέρι από τον εξίσου εμβληματικό Bocuse. Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον Savoy. Μπορώ να αναφέρω ακόμα 5-6 ιστορίες, οι οποίες όμως για όσους δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο θα είναι μάλλον βαρετές και άνευ ουσίας.
Για την ιστορία και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις θα προσθέσω ότι όλα αυτά, στα οποία αναφέρομαι τα ξέρω από πρώτο χέρι και τα συγκεκριμένα εστιατόρια τα έχω επισκεφτεί αρκετές φορές και ξέρω ακριβώς το επίπεδο τους. Με βάση αυτά θα πω ότι οι κραυγές που ακούγονται την μια φορά για ένα εστιατόριο, μια άλλη φορά (για την ακρίβεια πολλές) για ένα θέμα που δεν έχει να κάνει ούτε κατά διάνοια με το φαγητό αλλά αποτελεί εκλεκτό έδεσμα για το κοινό που διψάει για εγκλήματα και σκάνδαλα μάλλον δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που πραγματικά συμβαίνει και με την ενοχή αυτού για τον οποίο αλαλάζουν. Να προσθέσω και κάτι ακόμα.
Σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας το φαινόμενο το οποίο επαναλαμβάνεται αιώνες τώρα με μοναδική σταθερότητα είναι το εξής. Οι ανθρώπινες ενέργειες αρά και αυτή της μαγειρικής, ακολουθούν μια ανοδική πορεία, ενίοτε ανάλογα με το ταλέντο των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από αυτές, φτάνουν σε ένα πολύ ψηλό σημείο και στη συνέχεια στην πλειοψηφία των περιπτώσεων έρχεται το γήρας και η πτώση. Σαφώς βέβαια υπάρχουν και ορισμένες εξαιρέσεις πίσω από τις οποίες κρύβονται τα μεγάλα ονόματα της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν ξέρω αν ο Savoy ανήκει σε μια από αυτές, αυτό όμως το οποίο μπορώ να πω με βάση την εμπειρία που έχω, είναι ότι το φαινόμενο επαναλαμβάνεται συχνά στο χώρο της εστίασης και την έκφραση «ήταν καλό και δεν ξέρω γιατί έχει χαλάσει» που συχνά ακούγεται για κάποιο εστιατόριο την έχουμε ακούσει όλοι μας και πολλοί από εμάς την έχουμε εκστομίσει.
Με βάση αυτά, συνιστώ μια πιο ψύχραιμη θεώρηση των γεγονότων και πιστεύω ότι για όσους ξέρουν την κουζίνα του Guy Savoy το γεγονός ότι του αφαιρέθηκε ένα αστέρι δεν θα τους κάνει να πάψουν να επισκέπτονται το εστιατόριο του. Σε ότι αφορά τους κοσμικούς και τους άσχετους οι οποίοι βλέπουν αστέρια και νομίζουν ότι είναι σε έναν άλλον μεγαλύτερο γαλαξία, λυπάμαι αλλά δεν με αφορούν.
