Η εποχή που επιστρέφουμε στη θαλπωρή του σπιτιού μας έφτασε και εμείς σας προτείνουμε βιβλία που θα σας κρατήσουν την καλύτερη παρέα και ίσως σας προετοιμάσουν για το επόμενο καλοκαίρι.
Beach Read- Το ρομαντικό 
Παρότι καλοκαιρινό, το Beach Read, ή, στην ελληνική του έκδοση «Άνθρωποι που διαβάζουν στην παραλία» της Emily Henry, μπορεί να σας κρατήσει συντροφιά όλες τις εποχές και να σας ταξιδέψει στο καλοκαίρι. Πρόκειται για δύο συγγραφείς, την January και τον Gus, που με τελείως διαφορετικές προσωπικότητες και μία έχθρα από τα χρόνια του πανεπιστημίου, καλούνται να ζήσουν σε γειτονικά εξοχικά σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο, προσπαθώντας να ξεπεράσουν το writer’s block τους. Όταν ανακατεύεται ένα στοίχημα και μερικά ραντεβού που δεν είναι στ’ αλήθεια ραντεβού, τα πράγματα περιπλέκονται…
Το Beach Read είναι έξυπνο, αστείο και εξαιρετικά καλογραμμένο για το είδος του. Είναι ελαφρύ, χωρίς όμως να είναι χαζό, με φθηνές πλοκές για να κρατήσει τον αναγνώστη. Οι χαρακτήρες είναι πολύπλευροι, η πλοκή προχωράει με αρκετά καλό ρυθμό, και είναι το τέλειο paperback για να σας κρατήσει απασχολημένους. Το βρίσκω ένα από τα καλύτερα παραδείγματα του είδους του, relatable και ωμό, χωρίς όμως να χάνει την πλοκή και την ανεβαστική του διάθεση, και είμαι σίγουρη ότι αν διαβάζετε βιβλία του είδους, δεν θα μετανιώσετε την αγορά του!
Ένα δικό σου δωμάτιο- Ο κλασικός φεμινισμός
Η Βιρτζίνια Γουλφ είναι από τις πιο γνωστές συγγραφείς του 20ου αιώνα, και σίγουρα όχι άδικα. Το A Room of One’s Own -ή, όπως δημοσιεύτηκε στα ελληνικά, «Ένα δικό σου δωμάτιο»- αποτελεί την ένωση δύο διαλέξεων που έδωσε η συγγραφέας το 1928 στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου φοιτούσαν για πρώτη φορά γυναίκες. Αφορά, στο μεγαλύτερο μέρος του, το γιατί οι γυναίκες της εποχής έβρισκαν τόσο δύσκολο να εκφράσουν καλλιτεχνικά τον εαυτό τους και πως αυτό ήταν μια επέκταση του γεγονότος, ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είχαν δικό τους δωμάτιο, το οποίο, στην περίσταση αυτή, λειτουργεί ως μεταφορά για την έλλειψη οικονομικής ανεξαρτησίας.
Θα μου πείτε τώρα, είναι αυτό βιβλίο για χαλάρωση; Αυτό αναρωτιόμουν κι εγώ όταν το επέλεξα για τις ώρες της χαλάρωσης, με εξέπληξε όμως απόλυτα. Ενώ είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, σε μορφή διάλεξης, είναι παραστατικότατο και πολύ ενδιαφέρον. Παράλληλα, παρ’ ότι γράφτηκε το 1929, ορισμένα σημεία του είναι απίστευτα σύγχρονα και τόσο η αναγνώστρια, όσο και ο αναγνώστης ταυτίζονται με όσα γράφει. Περιττό φυσικά να αναφέρω το ταλέντο της Γουλφ, η οποία κατάφερε να φτιάξει ένα βιβλίο- έκθεση με το ενδιαφέρον που έχει ένα μυθιστόρημα.
The Silent Patient- Το μυστήριο
Το The Silent Patient -ή Η Σιωπηλή Ασθενής- του Alex Michaelides είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία μυστηρίου, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είναι το δυνατό μου είδος. Η Alicia, η πρωταγωνίστρια, είναι διάσημη ζωγράφος που ζει την τέλεια ζωή με τον σύζυγό της, τον Gabriel μέχρι που μια μέρα εκείνος γυρίζει από την δουλειά, η Alicia τον πυροβολεί πέντε φορές στο κεφάλι και δεν ξανααρθρώνει λέξη ποτέ, με αποτέλεσμα να κλειστεί σε ψυχιατρείο. Ο Theo είναι ψυχοθεραπευτής, που ενδιαφέρεται πολύ για την συγκεκριμένη υπόθεση και, όταν μια θέση ανοίγει στο νοσοκομείο που κρατείται η Alicia, δεν μπορεί να μην πάρει την ευκαιρία να προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο. Θα τα καταφέρει;
Αρχικά, το Silent Patient είναι ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο. Ο Michaelides ξέρει ακριβώς πως να δημιουργήσει ίντριγκα και πέπλο μυστηρίου, ενώ ο διάλογος δεν είναι καθόλου μονότονος, γεγονός που συμβαίνει συχνά. Καλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί, αλλά ταυτόχρονα είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα και αφήνεται δύσκολα. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και τα twists είναι πραγματικά απρόσμενα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε φανς του μυστηρίου και μη.
My Year of Rest and Relaxation- Το “Girl Summer”
Η πρωταγωνίστρια του }My year of rest and relaxation” τα έχει, φαινομενικά, όλα: είναι πλούσια, όμορφη, αδύνατη και ζει στην καλύτερη πόλη του κόσμου, την καλύτερη εποχή: 2000s στην Νέα Υόρκη. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Ή, με μεγαλύτερη ακρίβεια, τι θα μπορούσε να μην πάει; Η αφηγήτρια έχει χάσει τους γονείς της, έχει σαδομαζοχιστική σχέση με την κολλητή αλλά και με το αγόρι της και γενικότερα βιώνει ένα κενό που δεν φαίνεται να περνάει, οπότε βάζει έναν στόχο: να καταφέρει να κοιμηθεί έναν ολόκληρο χρόνο, πιστεύοντας ότι μετά, όλη αυτή η «κούραση» θα φύγει.
Αυτό το βιβλίο έχει καταφέρει κάτι πολύ δύσκολο: έχουμε μια αντιπαθητική, εγωκεντρική πρωταγωνίστρια, κανέναν redeemable δευτερεύοντα χαρακτήρα, καμία πλοκή και καμία ελπίδα στον ορίζοντα. Παρ’ όλα αυτά, το βρήκα πολύ καλογραμμένο, με τον ίδιο τον αναγνωστη να βρίσκεται μέσα στην θολούρα της πρωταγωνίστριας, σύγχυση για το τι συμβαίνει στα αλήθεια κατά την διάρκεια του βιβλίου, ενώ το συναίσθημα της κρίσης ταυτότητας περνούσε τέλεια μέσα από τις σελίδες. Η απόλυτη μελέτη χαρακτήρων, με ξεκαρδιστικές σκηνές που μερικές φορές ισορροπούν στην τρέλα, το βιβλίο μεταφέρει στον απόλυτο βαθμό την βαρεμάρα και το κενό που νιώθουμε πολλές φορές οι λίγο πιο καταθλιπτικοί στις διακοπές.
